Zuid India 2007

Reisverslag Zuid India 2007 (Goa, Karnataka en Kerala.)
Foto's staan op onze site www.pels.nu

Mumbai.
Het einde van het jaar is weer in zicht en dat betekent voor ons dat we de rugzakken weer te voorschijn hebben gehaald.
Maandag 1 januari om 07.15 uur vliegen we naar Mumbai om van daar uit het zuiden van India te gaan verkennen. Maandagavond om 22.30 veilig geland op het vliegveld van Mumbai, hotel hadden we gereserveerd en gelukkig ook de mogelijkheid van transfer benut. Want toen we het luchthavengebouw uitkwamen leek het wel of er een filmheld werd verwacht, wat een mensen zeg, ze stonden achter dranghekken en wilden ons allemaal weg brengen. Gelukkig stond er ook een mannetje met onze naam op een bordje. Probleemloos werden we naar ons hotel gebracht. Toen we de volgende morgen ons hotel verlieten bleken we in een armoedig achterafstraatje te zitten. Maar het hotel was netjes en we zijn in een tricecle (driewiel karretje) gestapt op weg naar het centrum van de stad. Aan de rand van het centrum moesten we overstappen in een taxi, want ons vervoersmiddel mocht, (vanwege de luchtvervuiling) niet verder. We hebben een poging gedaan om een treinkaartje naar Goa te kopen, maar we zaten op het verkeerde station. Het duurt even voordat je dat door hebt hoor, weer in een taxi gestapt en de Toeristen informatie bij Church Gate Station opgezocht. We zijn zeer uitvoerig voorgelicht en naast de info konden we de reservering maken voor de nachttrein van de volgende dag.
De rest van de dag bekijken we Mumbai, wat een enorme drukte zeg. Als de spits aanbreekt komen er massa's mensen in beweging, ook te voet. Dit hebben we echt nog nooit gezien een eindeloze stroom van mensen die allemaal dezelfde kant op gaan, wij voegen in en laten ons in de massa meevoeren, uiteindelijk komen we bij CST, het trein station waar wij morgen vertrekken.
Verder valt het gedrag van de mensen ons erg mee, ze zijn gereserveerd, maar wel behulpzaam. Het valt op dat er weinig westerse toeristen rondlopen, alleen bij de Gateway of India zijn veel toeristen te zien. Iedereen wil van alles aan ons verkopen, vooral enorme ballonnen, wat moet je er mee? We eten lekker en ook de koffie smaakt uitstekend. Om een uur of 7 willen we terug naar ons hotel en zoeken een van de vele taxi's op. Tot onze verbazing wil niemand ons rijden! Na een paar vruchteloze pogingen gaat een taxi chauffeur voor ons opzoek naar iemand die het wel wil doen. Al snel duidelijk waarom die anderen bedankten voor de eer. Een compleet gekkenhuis op de weg. Het is normaal al complete chaos, maar dit sloeg echt alles, ze benutten elk gaatje op de weg, een tweebaansweg wordt gemakkelijk met 5 auto's naast elkaar bereden, er kan geen krant tussen de voertuigen, het is een hels kabaal, iedereen toetert, spiegels zitten niet op de auto's of zijn ingeklapt. De rit duurt bijna 2 uur en is een belevenis op zich. We komen veilig in ons hotel terug.
Vandaag zijn we met de taxi naar het station gereden. Deze chauffeur wist een kortere weg, duidelijk door een armere wijk, we werden stil van alle ellende die aan ons voorbij trok, echt met geen pen te beschrijven. Na deze ervaring hebben we de rugtassen in het bagagedepot van het station achtergelaten en we genieten van deze stad. Vanavond om 10 uur moeten we op het station zijn en onze trein brengt ons in 12 uur naar Goa.
·
Colva.

De trein uit Mombai had zo'n 3 kwartier vertraging. Op het station hebben we ons niet verveeld, lekker op onze rugzakken gezeten en mensen bekeken. Het spel van de mannetjes die je bagage willen dragen is een vermaak op zich. Wij waren duidelijk geen doelgroep, onze rugzakken waren kennelijk te zwaar, mensen met kleine tasjes werden erg lastig gevallen. Het perron is oneindig lang en we hadden geen idee waar onze wagon zou stoppen. Dus op goed geluk zijn we een eindje gaan lopen en na wat vragen zijn we maar ergens gaan staan. En ja hoor niet gek gegokt! Het einde van de trein hebben we niet kunnen zien, zo lang als die was. Toen de deur van onze wagon open ging hadden we snel ons bedje gevonden, nr. 31 en 32. We deelden de coupe met 3 Australische jongens. Zij hadden flesjes tonic mee en een fles gin. Ook wij waren voorzien van een slaapmutsje en ik kan je vertellen dat we er een leuk feestje van hebben gemaakt, inclusief zoutjes. Half 2 hebben we ons bed opgemaakt en daarna heerlijk geslapen. S’morgens werden we gewekt door de venters met koffie, thee en tomatensoep. Ons bestelde ontbijt werd keurig bezorgd en in het noorden van Goa namen we afscheid van onze vriendjes. Om Twaalf uur kwamen wij aan op het station van Margao. Daar zijn we in een Rickshaw gestapt naar de kust. Uiteindelijk vonden we in Colva een prima apartement, ruim en erg schoon. Het is een leuk klein plaatsje en op loop afstand van het strand, wat lang en breed is en in wezen lijkt op ons strand. Alleen is het water lekker warm en staan er palmen. We Genieten van onze rust, het heerlijke eten en drinken en hebben besloten om maandag te vertrekken. Het binnenland in, op zoek naar het echte India. Deze luxe bevalt prima, maar we willen meer!

· Hampi

Een dag later dan gepland zijn we hier in Hampi aangekomen, de bus bleek volgeboekt. We hebben de extra dag prima besteed met een bezoek aan Old Goa. Aan het einde van de dag met een taxi busje naar Mangao gereden en met een stel Zwitsers op de bus zitten wachten, deze zou om 9.00 uur komen maar dat werd 10 voor 10. Tassen werden op het dak gegooid en we kwamen al snel tot de ontdekking dat het een rampzalige rit zou worden, in deze bus waren 3 soorten plaatsen. Bovenin 2-persoons bedjes, under-sleepers, dit waren ruime stoelen die helemaal vlak konden worden geklapt en dan ook een bed vormden en...... " luxe stoelen". En die hadden wij dus.. stoel 3 en 4 , onze voor buren sliepen al en hadden hun stoelen helemaal in de verste stand staan, bovendien zaten we boven het voorwiel. Kortom als een hamburger tussen een kadetje hebben wij ons er tussen gewrongen. Naast ons was een under-sleeper vrij en we hebben nog een poging gedaan om die over te nemen. (tegen bijbetaling) Maar de bus zat volgens ons mannetje helemaal vol. Dat zou blijken... twee stops later waren wij als kinderen zo blij met onze stoelen. Zelf bij de chauffeur in de cabine werden 4 passagiers gepropt en in het middenpad lagen ook mensen. Een Australier ging helemaal uit zijn dak omdat hij wel 500 rupies had betaald, maar geen stoel kreeg. Tot onze vreugde kwam het mannetje ons vragen of we nog interesse hadden in de under-sleeper. En tegen bijbetaling hadden wij toch nog een riant bed!!!! Maar dan moesten we wel nog levend op de plaats van bestemming komen. Wat een helse rit, we hebben besloten dat we indien mogelijk met de trein verder reizen. We zijn om 9 uur in Hampi aangekomen, nadat we ons hebben ontworsteld aan alle wachtende venters hebben we in een prima kamer met dakterras gevonden.
Hampi is een sprookje, het plaatsje heeft kleine straatjes waar je je ogen uitkijkt naar de plaatselijke bevolking, geitenhoedsters, koeien, vrouwen met manden op hun hoofd en ook natuurlijk de kraampjes met allemaal dingen die je niet wilt kopen. Mainstreet wordt gedomineerd door een enorme (functionele) tempel. De omgeving is bizar mooi, overal kale rotsen met enorme ronde stenen met daar tussen prachtige tempels. Kortom genieten dus, we zijn hier 3 dagen gebleven en hebben heel veel gelopen en gezien. Gisteravond zijn we de Virupaksha Tempel in het dorp in gegaan. Het met olielampen verlichtte complex is adembenemend mooi. Ook ik heb mij laten verleiden tot het ritueel waarna ik een Tika (rode stip) op m'n voorhoofd kreeg. Een olifant heeft mij, na het betalen van een paar rupies, met zijn slurf een tik op m'n hoofd gegeven, dat zou geluk brengen.Ik wacht het af, met Rummi kub heb ik mooi verloren.....
Vanavond vertrekken we met de nachttrein naar Bangalore om daar met de bus naar Mysore te gaan. Met een glimlach nemen we afscheid van Hampi. Een prachtige ervaring.

· Mysore.

Inmiddels hebben we Ooty bereikt. De trein uit Hampi vertrok om 8 uur 's avonds, dus nog een heerlijke dag in Hampi doorgebracht. Onze kamer konden we houden tot 6 uur, dus dat was geen probleem. Weer zijn we aan de wandel gegaan, dit keer langs de rivier, een prachtig natuurgebied is het, in de rivier dreven ronde, van riet gemaakte bootjes, waarmee je naar de overkant kon, maar ons doel lag aan deze kant van de rivier en was de wandeling meer dan waard. Een schoolklas ging voor een tempel op de foto en dat vond ik ook wel leuk en had in binnen de kortste keren het volledige gezelschap om me heen, ze wilden allemaal de foto zien en mij een hand geven. Het is trouwens grappig hoe vaak we worden gevraagd om met iemand op de foto te gaan, zien we er dan zo gek uit? Ook heb ik foto's van een gezin gemaakt die hun feestelijk geklede dochter aan het fotograferen waren, wat een hartelijke mensen. Als we het hebben gezien lopen we weer terug, drinken iets aan de rivier en gaan naar onze kamer terug, even opfrissen en nog een keer genieten van het spel van de apen. Er is iemand die de apen van zijn dakterras weg jaagt en dat vinden ze kennelijk leuk, want elke avond verzamelen ze zich daar en zijn zo lang aan het treiteren dat de jongen weer naar boven komt om ze met het gooien van stenen te verjagen. We eten bij de Italian Backery en regelen daar vandaan om half 8 een rickshaw. Die brengt ons naar het station in Hospet en precies op tijd vertrekken we naar Mysore. Prima bedjes alleen geen gezellige medereizigers dit keer. Wel een Australisch gezin, dat ik bij de olifant (niet die van de rolo, Margriet) in de tempel al had gezien. De vrouw, Liesbeth, zag er erg gehavend uit, zij had met haar dochter achter op een scooter een vreselijke smak gemaakt toen ze een drempel over het hoofd zag. We komen om 6 uur in Bangalore aan en hebben inmiddels besloten dat we daar niet wilden blijven. En ja hoor de trein naar Mysore kwam al om 7 uur. Het landschap is mooi en afwisselend, vooral veel rijstvelden grappig detail, heel veel mannen droegen ijsmutsen, terwijl wij het toch echt warm hebben.Om 10 uur zijn we de plaats van bestemming en laten ons door een rickshaw naar Hotel Maurya Palace brengen, uitstekend hotel, voor weinig, dus we blijven. We verkennen de stad weer te voet, dat vinden wij het leukst en na een tijdje lopen vinden we Devaraja Market, een prachtige groenten en fruit markt, wat een kleuren en wat een overdaad. Er worden ook overal bloemenslingers gemaakt en verkocht. Maar dan slaat de vermoeidheid toe en we eten in ons hotel en om half 10 gaan we slapen. De volgende dag bezoeken we het paleis van de Maharadja, alleen de gebouwen al, te gek voor woorden. Maar als we naar binnen gaan en ons op blote voeten met de menigte laten mee voeren raken we echt onder de indruk van de wanstaltige overdaad. Het kan hier niet op, terwijl de bedelaars voor de poort liggen......
De maharadja die dit heeft laten bouwen leed aan hoogmoedswaanzin. Als we weer genoeg cultuur hebben gesnoven gaan we naar het busstation en reserveren plaatsen in de bus naar Ooty, ja ja weer een bus..... En dan gaan we met een rickshaw de berg op waar een tempel staat, waar pelgrims de 1000 traptreden om hoog lopen ( wij laten ons boven afzetten). Weer verbazen wij ons over de kermisachtige toestanden. Voor 10 roepies kun je via een korte route de tempel in en als we de rij wachtenden hebben gezien, nemen we die kortste route. Een maal binnen besluiten we om nooit meer een Hindoe Tempel bezoeken. Overal willen ze geld van je hebben, het is er smerig en al is er veel zilver verwerkt in deze tempel, het imponeert ons niet. We lopen 300 treden naar beneden naar de Bull, een enorme zwarte stier, die uit 1 blok graniet is gehouwen. Daar staat ons mannetje op ons te wachten en we genieten van het prachtige uitzicht. In middels ben ik me beroerd gaan voelen, niet echt ziek, maar toch.Om 7 uur gaan we terug naar het paleis, nu is het verlicht met 90.000 lampen en ondanks alles adembenemend.

· Ooty


De volgende dag om 10 uur gaan we met de bus op weg naar Ooty. Eerst gaat het prima, na een tijdje komen er verschrikkelijke gaten in de weg en op het laatst is er geen weg meer. De 3 uur die wij dachten dat dit zou duren werden er 6. Inmiddels had ik flinke koorts gekregen en kon niet echt genieten van het mooie berggebied waar we doorreden. Heel langzaam en met een oorverdovend lawaai kwamen we boven in Ooty. Een mannetje had een kaartje van een hotel en omdat ik het helemaal gehad had zijn we met hem mee gegaan. Een prima Hotel! We lopen het dorp in en ik vond het meteen al niks, maar of ik nog objectief kon zijn...... Om half 7 lag ik aangekleed onder een deken en twee fleece jacks te klappertanden van de koorts en ben tot half 11 de volgende morgen blijven liggen. Vandaag zag het er allemaal veel beter uit, maar toch hebben we besloten om morgen met de trein verder te trekken, het vermaak hier is een pretpark en een meertje met waterfietsen. Voor het zien van olifanten hoef je nu niet het park in.
We bezoeken een tent met planten, bloemen en zelfs gras dat met de hand gemaakt is!?????
Dus morgen de trein, alleen kan dat maar een klein stukje, want er is een aardverschuiving geweest en zullen waarschijnlijk verder moeten met de bus, we zien wel.

We hebben Ooty achter ons gelaten en zijn om 9.15 u. met het mini treintje vertrokken naar Coonoor. Geweldig, een piep klein treintje dat door een prachtig berglandschap tuft, joelende mensen als we een van de kleine tunneltjes door gaan. Het lijkt wel een schoolreisje. We tuffen door naar Coonoor, daar kunnen we niet verder omdat 2 maanden geleden de berg aan de wandel is gegaan. De weg is inmiddels weer vrij, dus gaan we op zoek naar een bus. Ik voel me nog steeds ziek, zwak en misselijk en als we de rij bij de bushalte zien is de beslissing al snel genomen, we nemen een taxi, zo'n luxe witte Ambassador!!!!! Er worden nog een paar medereizigers gevonden om de prijs te drukken en als we even later kennis maken met de verschrikkelijke kwaliteit van het wegdek, dan hebben we een heel goede keus gemaakt, deze auto heeft in ieder geval vering. Aangekomen in Coimbatore, besluiten we om, i.v.m. mijn gezondheid, niet verder te gaan. Ik kan alleen nog maar slapen. De volgende dag voel ik me voor het eerst iets beter en we nemen de trein naar Cochin.

· Cochin.

Een plaats aan de kust, die ons wel aanspreekt. We hebben een tweepersoons zitje in de Sleeper bemachtigd, gooien de rugzakken op het bed boven ons en de reis van 5 uur kan beginnen. De bezetting van de twee drie-persoons banken naast ons wisselt. Maar twee mannen, een oude en een jonge, hebben duidelijk al een tijdje in deze trein gezeten. Als wij nieuwsgierig kijken wat zij van een venter hebben gekocht, moeten we proeven. Het ziet er uit als een geplet ei, wit waar het geel uit komt. Wim is slachtoffer en wat blijkt het is een erg lekkere vrucht, het witte velletje is wat bitter maar de binnenkant is zoet en erg sappig. Dat is het leuke in een trein, er gebeurt van alles. Als ik een foto wil nemen staan er in eens wel een stuk of 6 mannetjes over mijn schouder mee te kijken. Geweldig vonden ze dat en de jongen uit onze coupe wilde er wel meer van zien, toen ik vertelde dat er wel 1000 foto's in zaten en er een stel liet zien was ie helemaal onder de indruk. Iedereen mee kijken, gezellig. In Cochin aangekomen nemen we afscheid van onze maatjes en buitengekomen nemen we een rickshaw naar Cochin Fort. Cochin is over verschillende eilandjes verdeeld en Fort Cochin is voor ons verreweg het meest aantrekkelijk. We vinden een lief hotel, een gezinnetje met 2 kleine meisjes die 4 kamers verhuren. Twee tafeltjes in de tuin waar we kunnen ontbijten en een waranda met lekkere stoelen. Alcohol wordt ook hier niet geschonken en we laten ons naar de Goverment store brengen om een flesje in te slaan. De vruchtensapjes zijn overheerlijk, maar een borrel op z'n tijd..... Het is inmiddels laat in de middag en we zoeken een terrasje bij de Chinese Visnetten op, we boffen want er wordt druk gevist met deze grote constructies, met man en macht worden de netten opgehaald, zwaar werk hoor. We zien ook dolfijnen voorbij zwemmen. De volgende dag gaan we met Zaggi een toertje maken lang de monumenten. De Nederlandse begraafplaats, Kerk, Paleis, ja we hebben aardig huis gehouden hier. Dan brengt Zaggi ons naar de spice-market en dat was erg leuk, ook weer in een Hollands gebouw, zakken zwarte peper, kruidnagels, kaneel en nog veel meer, dit ruikt zo lekker! Dan gaan we nog naar de gember markt, waar mannen met balen gember op hun hoofd lopen te sjouwen en de gember ligt te drogen. We besluiten om een dagje te gaan varen over de backwaters. Met een houseboot, een van bamboo en palmbladeren gemaakte boot, die door 2 mannetjes met stokken wordt voort geduwd, varen we een aantal uren door dit mooie waterrijke gebied. We bezoeken een dorpje, waar van de bast van cocosnoten touw wordt getwijnd. We stappen nog over in een kleinere boot om in de smallere kanalen te kunnen varen, eigenlijk door de dorpjes, we bekijken een dorp waar men specerijen kweekt. Als we,terug in Cochin, gaan eten, wordt ons (stiekem) gevraagd of we bier willen, nou en dat gaat er wel in. Komt het mannetje terug met een heuse koffiepot en twee bekers. Een pot met bier dus, want eigenlijk kan het dus echt niet. Al met al een heerlijke dag. Dan besluiten we om een stukje strand op te zoeken in Varkala, dus zondagmorgen laten we ons ophalen door Zaggi, die ons ruim op tijd naar het station zal brengen. Op tijd wel, maar hij zet ons bij het verkeerde station af en we missen onze trein, balen dus, want de volgende vertrekt pas over 4 uur. Maar de tijd gaat toch snel voorbij, we stappen in en hebben weer dikke pret met onze mede passagiers, eerst zit ik naast een heel praatziek mannetje en vlucht zo snel ik kan naar de volgende bank, waar Wim zit. Dan stappen een meisje met haar grootouders in en dat is weer ouderwets gezellig babbelen.

· Varkala.

Om half 6 zijn we op de plaats van bestemming en we laten ons naar North Cliff brengen, tot onze verbazing zijn de eerste drie lokaties vol maar dan vinden we een prachtige hut met uitzicht op zee.
Varkala, een paradijsje van de eerste orde. We hebben een mooie hut op North Cliff. Wel toeristisch, maar dan heel kleinschalig. Overal kleine restaurantjes, waar de cocktails weer op de kaart staan, het eten, vooral de vers gevangen vis, is overheerlijk. Kleine kraampjes met zelf gemaakte souvenirs en kraampjes waar je door een kleermaker met een trapnaaimachine van alles kunt laten maken. Ik heb er twee broeken laten aanmeten. De zandstranden zijn breed, de golven hoog en het water is warm. Vrouwtjes venten met verse watermeloenen, cocosnoten en ananassen. We kopen voor 40 rp.(60 cent) een ananas, die ze dan terplekke schoonmaakt en in stukken snijdt, heerlijk! We zijn naar het noorden gelopen en kwamen toen in een vissersdorpje, waar de mannen erg druk waren met het inladen van hun netten in de houten boten. Ook hier worden geen motoren gebruikt, maar peddelen ze de zee op. Het is de bedoeling dat we vanavond naar een dansvoorstelling gaan, maar dat kan overmorgen gaan gebeuren, want tijd is hier een rekbaar begrip. Genieten dus....
We zijn wat langer in Varkala gebleven en daar hadden we een goede reden voor. Er werd ons een folder in de handen gedrukt van een Dental Spa. Wim heeft er een nachtje van gedroomd en wilde toen wel wat meer informatie, hij liep al een tijdje met een afgebroken kies en een verkleurde voortand. Dus na het ontbijt even binnen gelopen. Twee tandartsen hebben zich over hem gebogen en eindconclusie..... 6 kronen!!!! S’middags om 4 uur op de stoel, 5 kwartier slijpen, daarna happen en kleur bepalen, noodkroon op de tand en zaterdag een mond met nieuwe tanden, prima geregeld en voor de prijs van 1 kroon!!! En dat in 3 dagen tijd zonder een centje pijn.

· Kumily

Zondag zijn we met de trein Kottayam, een rit van 2 uur en toen nog 4 uur met de bus, nou ja bus... Een verschrikkelijke oude bak met een zelfmoordpiloot als chauffeur. Zo van " bij twijfel INHALEN " We gaan de bergen in en het landschap is prachtig. Als we twee derde van de rit hebben afgelegd komen we op een plaats waar twee bussen elkaar frontaal hebben geraakt, onze chauffeur stopt en kijkt aandachtig naar de schade, hij is duidelijk geschrokken en we rijden een stuk rustiger verder. Op het busstation van Kumily gaan we met een van de mannetjes met kaartjes van hotels mee naar Green vieuw, vinden daar een mooie kamer met een groot balkon en een warme douche, dat is wel erg lekker, want door de hoogte is het hier een stuk kouder. We zijn hier naar toe gegaan vanwege Periyar Natuurpark. Hier leven veel olifanten en ander wild. Maar eerst gaan we op bezoek in een van de Spice gardens en kijken ons ogen uit naar de vele kruiden en specerijen die daar groeien, om er een paar te noemen: Peper, kruidnagel, gember, vanille, nootmuskaat, kaneel en erg veel die wij niet kennen. Daarna gaan we naar een theeplantage en een thee fabriek. De thee plantages zijn heel erg mooi en de bergen staan hier vol met koffie en thee stuiken. We lopen tussen de struiken door naar de vrouwen die aan het plukken zijn, heel bijzonder. Dan lopen we naar de huisjes waar de werkers op de plantage en in de fabriek wonen en bezoeken de fabriek. Daar mogen we niet fotograferen, jammer. We proeven een heerlijk kopje thee en met een rickshaw gaan we weer terug naar Kumily. De rit alleen al is de moeite waard en als er ook maar iets is wat ons zou kunnen interesseren, stop onze chauffeur.
S’avonds gaan we naar een Kathakali Tempeldans. Alleen het aanbrengen van de make-up is indrukwekkend. De dansers/acteurs hebben een opleiding van 5 jaar gehad in het uitoefenen van deze kunst. Prachtig! De volgende morgen gaan we op jungle safari, daar zijn we voor gekomen en verheugen ons er erg op. Om half 6 s'morgens worden we door een oude jeep opgehaald, we hebben een Israeliër als gezelschap. Langs de donkere weg rijden we richting Periyar park. Het eerste wild hebben we al snel in de koplampen, een konijn.... We stoppen voor een kopje thee en vol verwachting gaan we onder de, door een met een touwtje bediende, slagboom door. Onze chauffeur/gids doet er alles aan om het spannend te maken. We voelen al snel nattigheid. Groot alarm, een verse afdruk van een olifantenpoot naast de weg. Een paar chauffeurs van andere jeeps sluipen het bos in, maar keren na een tijdje teleurgesteld terug. Dan op de weg, een verse hoop stront van een olifant, wel een grote hoop hoor! Maar verder niets. Wel zien we reuzen eekhoorns in de bomen en wat zwarte apen. Na zo'n 2 uur komen we bij een klein stuwmeertje aan waar een mooi gebouw staat met een prachtig aangelegde tuin. Daar krijgen we na een tijdje ons ontbijt. Dan gaan we een kleine trekking lopen, we kunnen kiezen 1, 2, of 3 uur. Het wordt 2 uur, een wandelingetje door het bos.....met een gids, die bij elk geluidje stil blijft staan en dan om zich heen speurt. Hij kan ons ook nu niet meer laten zien dan een paar spechten, dezelfde eekhoorns en een paar mierennesten. De wandeling gaat toch nog 3 uur duren en op zich was het best leuk, maar het had niks met een jungle safari te maken. Uiteindelijk komen we aan de overkant van het meertje uit en worden we met een bootje opgehaald. Weer wachten en dan is er een lunch. Volgende punt op het programma is het rond varen op de plas. Er zijn zelfs waterfietsen. Nou heeft Wim al eens besloten om nooit meer op een olifant te gaan zitten en dit was toch wel het toppunt van lulligheid. Dus wij weigeren om in het bootje te stappen. Ook Haisef is helemaal ontstemd (en met ons nog velen). Na een hoop heen en weer gepraat worden wij een uur extra rond gereden in de jeep, zonder ook maar iets leuks te zien en na een kopje thee rijden we dezelfde weg weer terug. We zien een platgereden groene scorpioen en een zwarte bison, die was wel leuk. Achteraf hebben we er wel erg om gelachen, maar dit was zonde van het geld en zonde van deze dag. De volgende morgen gaan we naar Cochin terug, daarvoor nemen we weer de bus en het zal een uur of 6 duren voor we daar zijn. Met de ervaring van de heen reis nog vers in het geheugen zien we er wel een beetje tegen op, maar er is geen alternatief. Dan blijkt dat we voor het eerst een prima bus hebben, met ramen (geen tralies) en goede stoelen. En vooral een prima chauffeur! Moet ook eens meevallen, toch? We brengen 1 nacht door in Cochin om daar vandaan donderdag 1 februari de nachttrein naar Goa te nemen.

· Vagator Beach

Dat is inmiddels prima gegaan en nu zitten we in Calangute.
Wat we al dachten, Calangute was een verschrikkelijk toeristisch oord met jetski's, bananen en parachutes achter speedboten. Overvol en niet leuk dus. We zijn op zoek gegaan naar een andere locatie en die hebben we gevonden in Vagator Beach. Bij Boon's Ark hebben we een schitterend huisje in een prachtige tuin. We voelen ons deel van de gastfamilie. Een jong gezin met twee kleine kinderen. Het strand bestaat uit 3 kleine zandbaaitjes met rotsen in het water. Koeien zijn hier ook badgasten en de kleine strandtentjes hebben heerlijke bedden met parasols. Bovendien zijn de drankjes koud en het eten heerlijk, dus wat willen we nog meer. Zaterdag zijn we eerst naar Vagator gegaan. Het strand stond ons meteen erg aan, maar toen we via de rotsen naar de tweede baai waren geklauterd, kwam er een mannetje naar Wim gelopen en keek naar de zijkant van zijn hoofd, dus niet naar zijn tanden. Wat bleek, hij had een metalen ding in zijn oor gestoken en haalde daar een prop oorsmeer mee naar buiten. Gedver.... Helemaal overdonderd stond Wim er naar te kijken, dit verwacht je toch niet???? Vervolgens stortte hij zich op zijn andere oor en kreeg Wim een kaartje in zijn handen gedrukt met de rekening.... 500 rp! Nou daar kon hij naar fluiten hoor! Elke keer als we het strand op liepen kwamen we wel zo'n mannetje tegen, maar nu waren we er op voorbereid. Op loopafstand van Vagator ligt het vissersdorp Chapora, een verzamelplaats voor oude achtergebleven hippies en een jongere generatie van het zelfde kaliber. Alles rijdt op motoren of scooters en ziet er fraai uitgedost uit. Je kunt vanachter je drankje op een terras uren naar dit straatbeeld kijken. De Mainstreet is heel erg smal en staat vol met motoren, daar wurmen zich ook nog de koeien en de plaatselijke bussen tussendoor. Toch gaat het heel relaxed, zou het door de joints komen? Kortom, we vermaken ons hier prima, woensdag zijn we naar Ajuna Beach geweest, waar op het strand een vlooienmarkt is. Een gezellige bonte massa kraampjes. Inmiddels hebben we een kaartje voor de nachttrein naar Mumbai, dus zaterdagavond vertrekken we, dan brengen we de zondag in Mumbai door, om daarvandaan het vliegtuig naar Amsterdam te nemen. Zo komt er een einde aan een mooie verrassende reis. Alle vooroordelen die er waren kunnen we vergeten. De provincies Goa, Karnataka en Kerala zijn bijzonder mooi en de mensen ontzettend lief en behulpzaam. Het eten is heel gevarieerd en lekker, de kamers en hotels die we hebben gehad waren allemaal schoon. Opvallend was hoe trots de mensen op hun provincie zijn. Op de afstanden hebben we ons verkeken. Bussen meestal traag en de wegen slecht. De treinen, vooral de nachttreinen bevielen ons beter. India is een heel groot land, dat hebben we ervaren. We hebben er van genoten!!