Van Lovina tot de Bromo op Java
Door: Jenny
Blijf op de hoogte en volg Wim en Jenny
07 Februari 2011 | Indonesië, Batavia
Hallo allemaal,
Wat een reacties over Wim z’n roze rokje zeg. Ik vond het hem zo goed staan, zo stoer.
Ik doe er nog een foto bij die eigenlijk in de privécollectie hoort. En één voor Greet, kijk maar hij kan het wel.
In Lovina zijn we 3 nachtjes gebleven, Hotel Angsoka had een mooi bungalowtje voor ons in een schitterende tuin met zwembad. Ook hier Hollandse overwinteraars, net als in Sanur, alleen niet zoveel. Toen zijn we naar het westen opgeschoven, een bemo bracht ons naar Pemuteran, wel een mooi onderkomen, maar uitgestorven. Alleen een Nederlandse jongen, die ons vertelde dat er hier echt niets te beleven viel, hij had een snorkeltrip gemaakt en was erg teleurgesteld, alleen dood koraal gezien en daar had hij 500 000 rps voor betaald. Dat zei ons genoeg. Wij hebben een mooie wandeling langs het strand gemaakt en ons verbaasd over de luxe resorts die er allemaal verlaten bij lagen. Eenmaal terug in onze homestay brak er een verschrikkelijke regenbui los. Het kwam werkelijk met bakken uit de lucht vallen, zelfs in het restaurant moesten we naar een ander tafeltje verhuizen vanwege het water dat door het dak kwam. Het heeft ons plan doen wijzigen en de volgende dag stonden we weer langs de weg op een lokale bus te wachten die ons naar Gillimanuk bracht. Een mooie rit door een prachtig landschap met aapjes op en langs de weg en kinderen in schooluniformpjes. Kaartje gekocht voor de ferry en anderhalf uur later zetten we weer voet op Javaanse bodem. Meteen werden we weer besprongen door mannetjes doe ons wilden vervoeren, zonder blikken of blozen vragen ze 400.000 rps voor een rit per bemo naar Kalibaru. We lopen bij de haven weg en nemen een bemo naar Banyuwangi, daar is een busstation en voor de bus betalen we 40.000 rps. voor twee personen om in Kalibaru te komen……..het scheelt maat één nulletje. Zo’n bus is gewoon ons ding, een oude aftandse bak, waar bij een bocht naar links het water naar beneden druipt op onze chauffeur. Tussen de altijd vriendelijke lokale bevolking. Onderweg stappen er steeds muzikanten in die na het spelen en zingen van een lied met de pet rond gaan, iedereen geeft iets, wij dus ook. Zo komen we in Kalibaru aan, het regent weer. We hebben Kalibaru Cottages gekozen uit de Lonely Planet (165.000 voor een bungalow), 4 km. ten westen van het plaatsje, maar als we uit de bus stappen zien we dat dit niet is wat we bedoelen. Super de luxe bungalows, voor de dubbele prijs, te veel luxe voor ons. Hier vinden vooral groepsreizen onderdak. Maar we zijn er nu toch, laten we het er maar van nemen. Er is een mooi zwembad bij en een groot restaurant, waar we met z’n tweetjes eten en de volgende morgen ook weer ontbijten, wel lekker zoveel personeel voor ons alleen….echt niet! Waar we voor zijn gekomen zijn de rubberplantages en die zijn alleen in een totaal pakket te bezoeken, dus besluiten we de volgende dag met de trein naar Probolinggo te gaan, we worden door een vriendelijke medewerker van het hotel naar het station gebracht. Kwart over tien vertrekken we en al gauw wordt duidelijk dat de trein een prima keuze was. Wat een prachtig landschap, bergen, jungle, mooie dorpjes en prachtige rijstvelden. Als we stoppen op een station is het een drukte van jewelste in de trein, koopmannetjes met eten en drinken proberen hun waar aan de man te brengen. Tijdens de rit worden we ook door de restauratie van eten en drinken voorzien, prima geregeld dus. Om half 2 zijn we in Probolinggo, eerst weer de eerste riksja-mannetjes voorbij gelopen en met een bemo naar Bromo Permai Hotel gereden. Het is niet veel, maar schoon en goed voor één nacht. Meteen worden we gevraagd of we een Bromo Tour willen maken. We hebben een leuk gesprek met Toni, die ons de volgende morgen om 3 uur gaat wekken om naar de Bromo Vulkaan te gaan. Omdat deze actief is kunnen de wandeling naar de krater niet maken, maar het uitzicht op deze werkende vulkaan moet erg mooi zijn. We wandelen de stad door en drinken een biertje, wat erg moeilijk te vinden is in een overwegend Moslim stad.
Zondag om 10 voor 3 worden we gewekt, de auto staat voor, Toni is nergens te bekennen, in plaats daarvan een auto met 2 heren die geen Engels spreken. We hebben het geaccepteerd en na een rit van 2 uur in het stikke donker, door dichte mist, wat later de rook van de Bromo bleek te zijn komen we op onze bestemming aan, de auto kan niet verder en het laatste stuk moeten we te voet, of te paard…… Gezien eerdere ervaringen met een paard beginnen we vol goede moed aan de 3 kilometer omhoog. Onze mannetjes zijn plotseling verdwenen en wij zijn omringd door mannetjes met paarden, stoer beginnen we te lopen, dat valt niet mee, stijl omhoog in het licht van een koplamp, het pad is slecht en de rook van de vulkaan verstikkend. Geen idee wat er voor je ligt en hoe diep de afgrond naast het pad is. Dan toch maar een paard?! We geven ons over en achteraf was het geen juiste beslissing, op dit punt werd het pad beter begaanbaar, minder stijl en het was zeker géén 3 kilometer. Weer gefopt dus, maar wel zonder problemen op een paard blijven zitten. Het laatste stuk moesten we weer lopen, boven gekomen bleek al gauw dat er van zonsopkomst en uitzicht op de Bromo niets terecht zou komen, het waaide erg, was koud en het begon te regenen. Wel was de Bromo luid aanwezig, de enorme knallen imponeerden ons. Inmiddels was het licht geworden en we zijn aan de afdaling begonnen, een bizar gezicht, alles was onder een dikke laag zwarte as bedekt. De mannetjes met paardjes staan hoopvol op ons te wachten en willen ons voor de halve prijs naar beneden brengen, maar daar trappen we niet nog een keer in. In de auto hebben onze mannetjes lekker liggen slapen en we rijden terug naar ons hotel. Nu het licht is zien we de ravage die door de as is ontstaan, oogsten zijn mislukt, alles is zwart, triest voor de bewoners van dit gebied. De rookpluim is groot en zwart en we denken dat dit nog wel een tijdje zo zal doorgaan. We ontbijten en wachten op de auto die ons naar Solo gaat brengen.
Wordt vervolgd…..
Groetjes Wim en Jenny
-
07 Februari 2011 - 13:42
Jacqueline & Fam:
Wat een mooie foto's weer!
Veel plezier nog!!
-
07 Februari 2011 - 13:52
John, Anita En Mitch:
Hoi Wim en Jenny
Wat heerlijk om weer met jullie mee te reizen in de rugzak met verhalen en de prachtige foto,s dank je wel voor de mooie verhalen en geniet nog verder met volle teugen ( maar dat hoef ik volgens mij niet te zeggen)
Groetjes en knufff John, Anita en Mitch -
07 Februari 2011 - 16:09
De Trompies:
Weer heel leuk om te lezen.
De foto's zijn weer prachtig!
We kijken uit naar het volgende verhaal.
Groetjes Nico en Margaret -
07 Februari 2011 - 16:09
De Trompies:
Weer heel leuk om te lezen.
De foto's zijn weer prachtig!
We kijken uit naar het volgende verhaal.
Groetjes Nico en Margaret -
07 Februari 2011 - 16:45
Cobi En Mart:
Erg jammer dat jullie de Bromo niet hebben gezien op de manier zoals jullie dat verwachtten. Maar op deze manier is het toch ook indrukwekkend en laat het misschien nog wel een diepere indruk achter.
Enne, .......waarom een dia van een gouden kies ? Toch nog weer een praktijk bezocht ? -
07 Februari 2011 - 21:57
Greet:
maak me gek!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Jenny wat doe je met Wim ?
eerst bidden en nu een roe rokje
ik wordt er zoblijvan in mijn hartje
hihihih
kus greet -
08 Februari 2011 - 17:53
John En Thera:
Jenny en Wim, heel erg bedankt voor de geweldige reisverslagen van jullie trip.
Als ik het lees en later de foto's zie is het net of ik weer midden in het jeugd journaal zit.
Een heel goede verdere reis nog verder met naar ik hoop nog vele ontdekkingen, groetjes -
09 Februari 2011 - 08:12
Jos&Marion:
Ja, nu kan ik de leuke verhalen weer lezen en de mooie foto's bekijken. Wat er aan de hand was ik weet het niet maar in ieder geval is het weer helemaal toppie.
Wat een ramp voor de mensen daar om een vulkaan te hebben die het niet helemaal naar zijn zin heeft en die dat nu duidelijk laat blijken. Je wordt er toch helemaal trietst van bij het zien van al die zwart geblakerde bomen en akkers die anders weelderig in het groen zouden moeten staan. En het rare van dit alles is, ze willen er nog geld aan verdienen ook door er de toeristen naar toe te brengen.
Zo zie je maar weer, de een zijn dood is toch maar weer duidelijk de ander zijn brood.
Houd de camera maar weer in de aanslag en tot de volgende x maar weer.
Groetjes van Jos&Marion
-
09 Februari 2011 - 16:36
Karin En Fred:
Hoi Jenny en Wim,
voor ons zit het er alweer op.
We hebben het fantastisch gehad!
Het was bijzonder en hadden nog wel wat langer willen blijven.
Zo te lezen hebben jullie weer een prachtige reis en ook voor jullie komt de terugreis alweer in zicht. De tijd gaat snel, verder gaat hier alles zijn gangetje.
Nog veel plezier en tot gauw.
Groeten,
Moe, Karin, Fred, Merel en Max. -
09 Februari 2011 - 17:03
Wim En Margriet:
Wat een stoffige dag voor jullie(toch wel mondkapjes gedragen he ).
En dan die tanden ,jullie komen toch niet terug met van die zilveren tandjes he(.Hi Hi)
Weer genoten van jullie verslag .
Tot gauw. gr. Margriet -
12 Februari 2011 - 22:12
Astrid En Martien :
wens jullie nog veel plezier de laatste dagen , sommige plaatsen zijn zo herkenbaar ,geniet van jullie verhalen deze geven herinneringen aan 4 jaar geleden. heel bijzonder
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
