Bandung, Bogor en Carita
Door: Jenny
Blijf op de hoogte en volg Wim en Jenny
18 Februari 2011 | Indonesië, Carita
Bandung, Bogor en Carita.
Hallo allemaal,
We zijn toegekomen aan het laatste stukje van onze reis. Met de trein zijn we van Yogya naar Bandung gereden, daar hebben we weer een vulkaan bezocht, de Tangkuban Prahu krater, elke keer weer een andere ervaring. Met een angkot (busje) door het drukke verkeer van Bandung geworsteld, overstappen in Lembang en naar boven gereden. Ik heb iets met stenen…raar maar waar en op Java wordt Obsidiaan gevonden en verkocht. Al steeds lopen vragen en kijken, maar niet gevonden. De laatste informatie was dat ze hier stenen zouden verkopen. Tot de ingang van het park geen spoor van stenen, we hebben getwijfeld om naar boven te gaan tot een mannetje bevestigde dat er boven stenen werden verkocht. We bekijken de krater, lopen tussen de vele kraampjes door en na wat vragen vinden we een paar kramen met stenen. Prachtig, ik voel me als een kind in een snoepwinkel, alleen zijn het vooral hele grote stenen en om daar nou mee te gaan sjouwen gaat ons te ver. Uiteindelijk, na veel onderhandelen kopen we een paar kleinere stenen. Er loopt een pad langs de krater en er is nog een krater die wat lager ligt en actiever is. We horen bij de toeristeninformatie dat we daar alleen met een gids heen mogen, waarschijnlijk onzin maar het is niet anders. Echter, een gids kost 250.000 rps., we hadden al 100.000 entree betaald en hebben er genoeg van om als wandelende ATM (pinautomaat) gezien te worden. We wandelen naar beneden langs de weg die we gekomen zijn en nemen een busje terug naar Bandung. De volgende dag met de bus naar Bogor. Ook hier is het chaos wat het verkeer betreft. De angkots zijn hier groen en hebben een nummer, nummer 6 brengt ons van en naar ons hotel, erg handig, alleen als we naar de Botanische tuin willen staan we met nog 300 groene busjes helemaal vast en besluiten uit te stappen en verder te lopen, we hebben de tuin nooit gevonden, wel diverse keren ons leven gewaagd door over te steken. Onverricht ter zake keren we terug naar de oase van rust bij ons hotel. Ik ben het helemaal zat. Het vooruitzicht om morgen wéér 6 uur in een bus te zitten staat me tegen en we besluiten om een auto met chauffeur te huren, lekker luxe. Een jongen in het hotel heeft (zoals altijd) een vriend die ons voor 500.000 rps all in kan rijden en we gaan in op het aanbod. Echter, als we onderweg zijn blijkt de prijs ineens hoger te zijn, 50.000 rps. meer is niet veel maar het gaat om het principe en er volgt in de auto een stevige discussie. We betalen 25.000 extra en hebben de pest is. De chauffeur heeft een verschrikkelijk rijgedrag, is onvriendelijk en weet de weg niet. Als we na 5 uur Carita bereiken wil hij ons aan het begin van het dorp lozen. Maar uiteindelijk zet hij ons bij het hotel af. Het hotel heeft zo’n 20 kamers en een zwembad. Ziet er verwaarloosd uit, maar de kamers zijn wel goed onderhouden en schoon. Hier blijven we 4 nachten. Carita is een langgerekt dorp waar alleen de hoogstnoodzakelijke dingen te koop zijn. De hotels staan allemaal leeg. De prijzen zijn absurd hoog en in de weekends worden die ook nog eens verdubbeld, ook al is er geen mens. Strand is minimaal en er zijn geen terrasjes. Vanaf 5 uur s’morgens komt er een hoop kabaal uit de omringende moskees. We hebben langs de weg een klein winkeltje gevonden waar elke dag een paar biertjes voor ons worden koud gezet. Dat is ècht een luxe in een moslim gemeenschap hoor. Er is één hotel waar we kunnen eten en daar is ook internet. Maar we hebben wel rust gevonden en liggen met een boek aan ons eigen zwembad, we hebben 20 kamers en 2 vriendelijke jongens die ons ontbijtje maken en de boel staan aan te vegen. Voor een pinautomaat moeten we naar Labuan, een kleine havenplaats. We nemen weer een angkot en storten ons weer in de drukte. Wat een vies stadje zeg, over de markt willen we naar de haven lopen, maar vanwege de viezigheid en de stank geven we dat op. Om de 2 stappen staat er een man met scooter dwars voor ons die ons wil rijden en nee niet als antwoord accepteert. We kunnen er niet zo goed meer tegen en vertrekken naar ons zwembad, hè hè rust. Zondag gaan we weer naar Jakarta en nemen maandag een taxi naar de luchthaven. Zo komt er een einde aan onze reis.
Even samenvattend;
De mooie reis door Indonesië van vorig jaar deed ons besluiten om dit jaar nog een keer terug te gaan. Sulawesi was ons hoofddoel maar door de natte tijd waren de wegen erg slecht begaanbaar en de accommodaties leeg, dit deed ons besluiten om na de mooie ervaring in Rantepao, Bali op te zoeken. Bali was weer fijn, maar wel een herhaling van vorig jaar. In ruim twee weken hebben we Java van Oost naar West doorkruist. Java heeft veel te bieden, we hebben genoten van de mooie en spectaculaire natuur en van de indrukwekkende monumenten. We hebben leuke reizigers ontmoet en ook wel leuke/lieve Javanen. Maar over het algemeen is de Javaanse bevolking minder vriendelijk dan de mensen die we mochten ontmoeten op de andere eilanden. Ze probeerden ons net iets te vaak op te lichten en werden zeer onvriendelijk als dat niet lukte. Ze zijn erg opdringerig, zien steeds weer kans om tijdens het eten een stoel bij te schuiven, vervolgens hun kennis van de Nederlandse taal te spuien, ahhhh Holland, Blanda….Amsterdam. Goeie dag minèr, goe gaat ut met oe. En dan voor een belachelijk bedrag aan te bieden om ons te gidsen of te vervoeren. Tien keer leuk, maar dan wordt het minder. Loop je door een straat, staan er wel 30 of meer fietstaxi’s op een rij met daarin een hangend, al dan niet slapend mannetje. Dan hoor je 30 keer Hee Mister, where are you going???riksja????? Twintig keer geef je netjes antwoord, maar dan houdt het op. Accommodaties zijn (te) duur voor wat ze bieden en staan in deze periode leeg. Leuke terrasjes zijn zeldzaam net als mooie strandlocaties. Dus ons advies….Java snel verlaten na het zien van de High Lights. Er zijn zoveel mooiere eilanden met lieve mensen.
We hebben weer veel gezien, genoten en geleerd deze reis en zijn ook deze keer weer blij om terug te gaan naar huis. Bedankt voor jullie leuke en lieve reacties en tot gauw.
Groetjes Wim en Jenny.
Hallo allemaal,
We zijn toegekomen aan het laatste stukje van onze reis. Met de trein zijn we van Yogya naar Bandung gereden, daar hebben we weer een vulkaan bezocht, de Tangkuban Prahu krater, elke keer weer een andere ervaring. Met een angkot (busje) door het drukke verkeer van Bandung geworsteld, overstappen in Lembang en naar boven gereden. Ik heb iets met stenen…raar maar waar en op Java wordt Obsidiaan gevonden en verkocht. Al steeds lopen vragen en kijken, maar niet gevonden. De laatste informatie was dat ze hier stenen zouden verkopen. Tot de ingang van het park geen spoor van stenen, we hebben getwijfeld om naar boven te gaan tot een mannetje bevestigde dat er boven stenen werden verkocht. We bekijken de krater, lopen tussen de vele kraampjes door en na wat vragen vinden we een paar kramen met stenen. Prachtig, ik voel me als een kind in een snoepwinkel, alleen zijn het vooral hele grote stenen en om daar nou mee te gaan sjouwen gaat ons te ver. Uiteindelijk, na veel onderhandelen kopen we een paar kleinere stenen. Er loopt een pad langs de krater en er is nog een krater die wat lager ligt en actiever is. We horen bij de toeristeninformatie dat we daar alleen met een gids heen mogen, waarschijnlijk onzin maar het is niet anders. Echter, een gids kost 250.000 rps., we hadden al 100.000 entree betaald en hebben er genoeg van om als wandelende ATM (pinautomaat) gezien te worden. We wandelen naar beneden langs de weg die we gekomen zijn en nemen een busje terug naar Bandung. De volgende dag met de bus naar Bogor. Ook hier is het chaos wat het verkeer betreft. De angkots zijn hier groen en hebben een nummer, nummer 6 brengt ons van en naar ons hotel, erg handig, alleen als we naar de Botanische tuin willen staan we met nog 300 groene busjes helemaal vast en besluiten uit te stappen en verder te lopen, we hebben de tuin nooit gevonden, wel diverse keren ons leven gewaagd door over te steken. Onverricht ter zake keren we terug naar de oase van rust bij ons hotel. Ik ben het helemaal zat. Het vooruitzicht om morgen wéér 6 uur in een bus te zitten staat me tegen en we besluiten om een auto met chauffeur te huren, lekker luxe. Een jongen in het hotel heeft (zoals altijd) een vriend die ons voor 500.000 rps all in kan rijden en we gaan in op het aanbod. Echter, als we onderweg zijn blijkt de prijs ineens hoger te zijn, 50.000 rps. meer is niet veel maar het gaat om het principe en er volgt in de auto een stevige discussie. We betalen 25.000 extra en hebben de pest is. De chauffeur heeft een verschrikkelijk rijgedrag, is onvriendelijk en weet de weg niet. Als we na 5 uur Carita bereiken wil hij ons aan het begin van het dorp lozen. Maar uiteindelijk zet hij ons bij het hotel af. Het hotel heeft zo’n 20 kamers en een zwembad. Ziet er verwaarloosd uit, maar de kamers zijn wel goed onderhouden en schoon. Hier blijven we 4 nachten. Carita is een langgerekt dorp waar alleen de hoogstnoodzakelijke dingen te koop zijn. De hotels staan allemaal leeg. De prijzen zijn absurd hoog en in de weekends worden die ook nog eens verdubbeld, ook al is er geen mens. Strand is minimaal en er zijn geen terrasjes. Vanaf 5 uur s’morgens komt er een hoop kabaal uit de omringende moskees. We hebben langs de weg een klein winkeltje gevonden waar elke dag een paar biertjes voor ons worden koud gezet. Dat is ècht een luxe in een moslim gemeenschap hoor. Er is één hotel waar we kunnen eten en daar is ook internet. Maar we hebben wel rust gevonden en liggen met een boek aan ons eigen zwembad, we hebben 20 kamers en 2 vriendelijke jongens die ons ontbijtje maken en de boel staan aan te vegen. Voor een pinautomaat moeten we naar Labuan, een kleine havenplaats. We nemen weer een angkot en storten ons weer in de drukte. Wat een vies stadje zeg, over de markt willen we naar de haven lopen, maar vanwege de viezigheid en de stank geven we dat op. Om de 2 stappen staat er een man met scooter dwars voor ons die ons wil rijden en nee niet als antwoord accepteert. We kunnen er niet zo goed meer tegen en vertrekken naar ons zwembad, hè hè rust. Zondag gaan we weer naar Jakarta en nemen maandag een taxi naar de luchthaven. Zo komt er een einde aan onze reis.
Even samenvattend;
De mooie reis door Indonesië van vorig jaar deed ons besluiten om dit jaar nog een keer terug te gaan. Sulawesi was ons hoofddoel maar door de natte tijd waren de wegen erg slecht begaanbaar en de accommodaties leeg, dit deed ons besluiten om na de mooie ervaring in Rantepao, Bali op te zoeken. Bali was weer fijn, maar wel een herhaling van vorig jaar. In ruim twee weken hebben we Java van Oost naar West doorkruist. Java heeft veel te bieden, we hebben genoten van de mooie en spectaculaire natuur en van de indrukwekkende monumenten. We hebben leuke reizigers ontmoet en ook wel leuke/lieve Javanen. Maar over het algemeen is de Javaanse bevolking minder vriendelijk dan de mensen die we mochten ontmoeten op de andere eilanden. Ze probeerden ons net iets te vaak op te lichten en werden zeer onvriendelijk als dat niet lukte. Ze zijn erg opdringerig, zien steeds weer kans om tijdens het eten een stoel bij te schuiven, vervolgens hun kennis van de Nederlandse taal te spuien, ahhhh Holland, Blanda….Amsterdam. Goeie dag minèr, goe gaat ut met oe. En dan voor een belachelijk bedrag aan te bieden om ons te gidsen of te vervoeren. Tien keer leuk, maar dan wordt het minder. Loop je door een straat, staan er wel 30 of meer fietstaxi’s op een rij met daarin een hangend, al dan niet slapend mannetje. Dan hoor je 30 keer Hee Mister, where are you going???riksja????? Twintig keer geef je netjes antwoord, maar dan houdt het op. Accommodaties zijn (te) duur voor wat ze bieden en staan in deze periode leeg. Leuke terrasjes zijn zeldzaam net als mooie strandlocaties. Dus ons advies….Java snel verlaten na het zien van de High Lights. Er zijn zoveel mooiere eilanden met lieve mensen.
We hebben weer veel gezien, genoten en geleerd deze reis en zijn ook deze keer weer blij om terug te gaan naar huis. Bedankt voor jullie leuke en lieve reacties en tot gauw.
Groetjes Wim en Jenny.
-
18 Februari 2011 - 13:27
Andre:
Helemaal mee eens met je samenvatting, vandaag zeggen ze A en morgen is het B en JA zeggen als ze NEE bedoelen ! En dan zijn ze ook nog eens druk met 5x/dag bidden.......ja, raar en geniepig dat javaanse volk. -
18 Februari 2011 - 13:54
Cobi En Mart:
Jammer dat het even minder gaat.Gelukkig hebben jullie het ook anders gezien en meegemaakt.Kunnen jullie toch maar weer terug kijken op een mooie reis.Nog een paar goede dagen en een goede thuisreis. -
18 Februari 2011 - 15:42
Greet:
he super reizigers ,
heb het bier al koud gezed hoor,
zi eje snel
kus greet en o ja wat je vergeten bent in je korte terug blik Wim bidden met een roze rok aan .
zal ik de whisky maar koud zetten hahahah
goede reis terug
x -
18 Februari 2011 - 16:48
Mirjam:
Ah nieuws zeer goed nieuws...stenen.
Je moet er wel iets voor over hebben, een klein reisje bijvoorbeeld....
Ik ben heel erg benieuwd en ik weet zeker ook een kleinzoon van jullie.
Een fijne reis maandag. Liefs Mirjam -
18 Februari 2011 - 18:25
Wim En Margriet:
Hoi Jenny en Wim
Weer genoten van jullie verslag.
Wij wensen jullie nog een paar gezellige dagen en goede reis !!!!!
Gr. Wim en Margriet -
19 Februari 2011 - 09:30
Ans:
Geniet nog even van de laatste dagen, en een goede terugreisreis gewenst!
Ben blij als we weer lekker kunnen lopen en bijpraten (kost 0 rps!!)
Groetjes van ons allemaal. -
19 Februari 2011 - 15:40
Jannie Komen:
Hallo Wim en Jenny
Ik heb onzettend genoten van jullie reisverslagen en wens jullie een goede terugvlucht!
Gr. Jannie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
