Ghorepani - Ghandruk
Door: Jenny
Blijf op de hoogte en volg Wim en Jenny
24 Maart 2012 | Nepal, Ghorepani
Ghorepani – Ghandruk Trekking.
Hallo allemaal,
Hier zijn we weer, terug in Butterfly Lodge komen we bij van een prachtige, maar zware tocht. Hoewel het voor ons een herhaling was, hebben we veel dingen als nieuw ervaren.
Ook was het zwaarder dan we ons herinnerden. Kan dat door de 11 jaar verschil komen?
Maandag 19 maart
Vertrekken we na het ontbijt met een taxi naar Oud Pokhara, waar we meteen in een bus stappen, blij verrast zijn we als er achter in de bus verschillende plaatsen leeg zijn. We zeulen onze rugzakken met ons mee en dan ruiken we iets…..achter in de bus staan 4 geiten en stinken dat ze doen! Keutels en urine vinden hun weg door de hele bus. De rit duurt ruim 1,5 uur, dus hebben we geen keuze en gaan zitten, raampje open en veel lol. Een van de geitjes voelt zich zeer tot Erik aangetrokken. Helaas is dat niet wederzijds. De weg is heel erg slecht, hele stukken van de weg zijn verdwenen, we klimmen behoorlijk en doordat het mooi weer is zien we de besneeuwde toppen van de Annapurna Range. Om 9 uur stappen we uit bij Nayapul en tussen de stalletjes door dalen we steil af naar het dorp, daar is nog niets aan veranderd. We lopen het dorp in en daar worden onze permits gecontroleerd, later wordt hetzelfde met onze Tims gedaan. De brug over en we zijn echt op weg. De eerste 6,5 km stijgen we 500 meter, het is erg warm en het laatste laatste stuk gaat over Stone steps. Zweten! In Hille stoppen we bij de eerste lodge en drinken een heerlijk koud biertje, die hadden we verdiend. De heren waren zeer gecharmeerd van de twee dames daar, maar Karin en ik besloten dat we toch ergens anders zouden gaan slapen. See You Lodge was een goede optie, eenvoudig maar schoon. De SRV-man kwam met zijn paard eieren brengen. We genieten van de mensen met manden vol hout en bladeren op hun rug en de ezels die met zware last voorbij komen. Warme douche, lekker gegeten en om 9 uur naar bed.
Dinsdag 20 maart.
Om 8 uur staat ons ontbijt klaar en om 8.30 lopen we. Het is prachtig zonnig weer en om 13.00 uur lopen we Ulleri binnen. Tijd voor de lunch, we zijn kapot, 3200 stone steps wat erg! Was het 11 jaar geleden ook zo zwaar???? Ons tempo ligt lager dan dat van Erik en Karin en als we in Ulleri zijn aangekomen denken we het ergste te hebben gehad. Een Nederlander die alleen met een gids loopt vertelt dat het nog 4 uur lopen is naar Ghorepani en hij is een zeer ervaren en snelle loper. Na het eten gaan we weer met goede moed op pad en…..ja hoor nog meer stone steps. Er komt geen einde aan. Om de zon’s opgang op Poon Hill te kunnen meemaken moeten we Ghorepani vanavond halen. Wij hadden al besloten dat we niet nogmaals Poon Hill op wilden en we besluiten dat Erik en Karin doorlopen en wij stoppen om 5 uur in Nange Thantie, 1,5 uur voor Ghorepani. Erik en Karin waren om 5,45 in Ghorepani.
We delen Green Vieuw Lodge met twee Deense meisjes en een Deense jongen, die ziek op zijn bed ligt. De hot shower is een emmer warm water en we warmen ons bij de houtgestookte kachel. Eenmaal in bed kan ik niet slapen, is het door de vermoeidheid of door het flinterdunne matrasje?
Woensdag 21-3.
Om 6.15 staan we op en na het ontbijt lopen we om 7.10 weer trappen op en af. We hebben gezelschap van een leuke hond. We proberen telefonisch contact met Erik te krijgen, maar dat lukt niet, dus lopen we Ghorepani in en gaan in het zonnetje op een muurtje zitten en na een minuut of 15 komen ze naar beneden lopen. We drinken samen koffie en horen dat het ook voor hun heel erg zwaar was en de klim naar Poon Hill heeft Karin op haar tandvlees afgelegd. Maar het was zeker de moeite waard. Om 10 uur lopen we weer en weer gaat het steil omhoog over Stone steps. Met de zware dag van gisteren nog in de benen valt dat niet mee. Maar het uitzicht op de Annapurna Range in de volle zon is fantastisch mooi. We doen het vandaag kalmpjes aan, stoppen regelmatig, maken koffie of een kopje soep. En genieten van de wit besneeuwde bergen met de rode rodondendrons er voor.
Dragers lopen af en aan. Om 2 uur komen we in Dhurali aan. Vooral veel kraampjes met souvenirs en twee lodges. En stoelen volop in de zon. We eten hier en besluiten om te blijven. Voor de volgende slaapplaats moeten we zo’n 3 uur verder lopen en voor vandaag vinden we het genoeg. We genieten van het zonnetje en als die onder is gegaan wordt er binnen een vuur aangemaakt in een olievat. Er wordt eten voor ons gemaakt in een mooie keuken, Dhal Bath en frietjes met mayo…..smullen! Wat een lieve mensen. Uiteindelijk zitten we met een tiental mensen rond de kachel, om de feestvreugde te verhogen gaat de TV aan en kijken we met de hele familie naar een slechte Bolly Wood film, waar we niks van begrijpen. Kostelijk.
Donderdag 22-3
Deze dag gaat ons pad meestal omlaag door prachtige bossen en met mooie uitzichten. We drinken een colaatje bij een lodge waar we een adembenemend uitzicht hebben op de Annapurna. Wat een heerlijke wandeldag. De angst voor mijn knieën tijdens het afdalen blijkt ongegrond, met 2 kniebandjes en twee stokken ga ik als een tierelier! Het gevolg is dat Wim en Karin ook stokken gaan kopen voor de volgende trekking. Onderweg komen we steeds jongens tegen die met enorme Tyleen pijpen op hun schouder voor de aanleg van een Hydro power systeem naar boven lopen. Eén van de jongens van de laatste lodge zagen we eerst aan het pad werken en later liep hij met zo’n buis omhoog! Zwaar klusje. Aan het einde van de dag kwamen we terecht bij Loneley Planet Lodge 40 minuten voor Ghandruk, met een warme douche, waar Wim zich erg op verheugde. Een geiser en zonnepanelen, kan niet mis zou je denken. Tot we Wim met 10 dooie vingers naar buiten zien komen, het was ijs en ijs koud. De mensen van de lodge waren er erg mee aan, er werd in een kamer meteen een kachel aangestoken en samen met de familie brengen we de avond door. Gezellig! Het zoontje doet spelletjes op de telefoon van Erik en wij babbelen met het echtpaar.
Vrijdag 23-3
Staan we vroeg op om de zon te zien opkomen op de bergen, prachtig! Hoewel ik het grootste deel mis omdat de darmen het niet naar hun zin hebben. Ik voel me niet wat je noemt top fit. Had ik gisteren maar niet zo hard moeten lopen, volgens mijn “reisvriendjes” Na het ontbijt lopen we naar Ghandruk, missen een afslag waardoor we door het traditionele deel van de plaats lopen. Even buiten de plaats zijn een paar jongens bezig om een boom te kappen, twee staan aan een touw te trekken en Erik zou Erik niet zijn als hij niet een handje ging helpen. Het is vandaag erg warm, of lag dat aan mij. We lopen vol in de zon en het is er kaal. En weer veel stenen trappen. De hutten zijn armoediger en de bevolking ook. Zelfs de kinderen zijn minder lief. Veel zwaarbepakte ezels kruisen ons pad. Dan staat daar ineens een graafmachine, hoe kan die daar zijn gekomen. Al gauw wordt ons duidelijk dat er een weg wordt aangelegd naar Ghandruk, jammer, want er wordt hierdoor zoveel kapot gemaakt. Al snel is er van een mooi pad geen sprake meer, we lopen op de nieuw aangelegde weg en komen auto’s tegen. Als we voor 2000 rps een rechtstreekse lift naar Pokhara kunnen krijgen besluiten we om in te stappen. Want verder lopen voegt niets toe. We stoppen nog even bij de twee controle posten, waar we worden uitgeschreven en om 2 uur zijn we in Pokhara. We halen onze achtergelaten bagage weer op bij Butterfly Lodge en nemen een luxe kamer (12 euro) met een heerlijke warme douche.
Deze cirkel is rond, we hebben afgezien, maar vooral ook erg genoten. Van de natuur, van de lieve mensen en ook van elkaar.
Zondag gaan we naar Kathmandu. Permits regelen en dan de Helambu Trekking!
We houden jullie weer op de hoogte.
Groetjes Erik, Karin, Wim en Jenny,
Even speciaal voor Hendrik, (de vader van Jacqueline).
Lieve Hendrik (en Clazien)
We denken aan jullie en wensen jullie heel veel sterkte in deze moeilijke tijd.
Wim en Jenny.
Hallo allemaal,
Hier zijn we weer, terug in Butterfly Lodge komen we bij van een prachtige, maar zware tocht. Hoewel het voor ons een herhaling was, hebben we veel dingen als nieuw ervaren.
Ook was het zwaarder dan we ons herinnerden. Kan dat door de 11 jaar verschil komen?
Maandag 19 maart
Vertrekken we na het ontbijt met een taxi naar Oud Pokhara, waar we meteen in een bus stappen, blij verrast zijn we als er achter in de bus verschillende plaatsen leeg zijn. We zeulen onze rugzakken met ons mee en dan ruiken we iets…..achter in de bus staan 4 geiten en stinken dat ze doen! Keutels en urine vinden hun weg door de hele bus. De rit duurt ruim 1,5 uur, dus hebben we geen keuze en gaan zitten, raampje open en veel lol. Een van de geitjes voelt zich zeer tot Erik aangetrokken. Helaas is dat niet wederzijds. De weg is heel erg slecht, hele stukken van de weg zijn verdwenen, we klimmen behoorlijk en doordat het mooi weer is zien we de besneeuwde toppen van de Annapurna Range. Om 9 uur stappen we uit bij Nayapul en tussen de stalletjes door dalen we steil af naar het dorp, daar is nog niets aan veranderd. We lopen het dorp in en daar worden onze permits gecontroleerd, later wordt hetzelfde met onze Tims gedaan. De brug over en we zijn echt op weg. De eerste 6,5 km stijgen we 500 meter, het is erg warm en het laatste laatste stuk gaat over Stone steps. Zweten! In Hille stoppen we bij de eerste lodge en drinken een heerlijk koud biertje, die hadden we verdiend. De heren waren zeer gecharmeerd van de twee dames daar, maar Karin en ik besloten dat we toch ergens anders zouden gaan slapen. See You Lodge was een goede optie, eenvoudig maar schoon. De SRV-man kwam met zijn paard eieren brengen. We genieten van de mensen met manden vol hout en bladeren op hun rug en de ezels die met zware last voorbij komen. Warme douche, lekker gegeten en om 9 uur naar bed.
Dinsdag 20 maart.
Om 8 uur staat ons ontbijt klaar en om 8.30 lopen we. Het is prachtig zonnig weer en om 13.00 uur lopen we Ulleri binnen. Tijd voor de lunch, we zijn kapot, 3200 stone steps wat erg! Was het 11 jaar geleden ook zo zwaar???? Ons tempo ligt lager dan dat van Erik en Karin en als we in Ulleri zijn aangekomen denken we het ergste te hebben gehad. Een Nederlander die alleen met een gids loopt vertelt dat het nog 4 uur lopen is naar Ghorepani en hij is een zeer ervaren en snelle loper. Na het eten gaan we weer met goede moed op pad en…..ja hoor nog meer stone steps. Er komt geen einde aan. Om de zon’s opgang op Poon Hill te kunnen meemaken moeten we Ghorepani vanavond halen. Wij hadden al besloten dat we niet nogmaals Poon Hill op wilden en we besluiten dat Erik en Karin doorlopen en wij stoppen om 5 uur in Nange Thantie, 1,5 uur voor Ghorepani. Erik en Karin waren om 5,45 in Ghorepani.
We delen Green Vieuw Lodge met twee Deense meisjes en een Deense jongen, die ziek op zijn bed ligt. De hot shower is een emmer warm water en we warmen ons bij de houtgestookte kachel. Eenmaal in bed kan ik niet slapen, is het door de vermoeidheid of door het flinterdunne matrasje?
Woensdag 21-3.
Om 6.15 staan we op en na het ontbijt lopen we om 7.10 weer trappen op en af. We hebben gezelschap van een leuke hond. We proberen telefonisch contact met Erik te krijgen, maar dat lukt niet, dus lopen we Ghorepani in en gaan in het zonnetje op een muurtje zitten en na een minuut of 15 komen ze naar beneden lopen. We drinken samen koffie en horen dat het ook voor hun heel erg zwaar was en de klim naar Poon Hill heeft Karin op haar tandvlees afgelegd. Maar het was zeker de moeite waard. Om 10 uur lopen we weer en weer gaat het steil omhoog over Stone steps. Met de zware dag van gisteren nog in de benen valt dat niet mee. Maar het uitzicht op de Annapurna Range in de volle zon is fantastisch mooi. We doen het vandaag kalmpjes aan, stoppen regelmatig, maken koffie of een kopje soep. En genieten van de wit besneeuwde bergen met de rode rodondendrons er voor.
Dragers lopen af en aan. Om 2 uur komen we in Dhurali aan. Vooral veel kraampjes met souvenirs en twee lodges. En stoelen volop in de zon. We eten hier en besluiten om te blijven. Voor de volgende slaapplaats moeten we zo’n 3 uur verder lopen en voor vandaag vinden we het genoeg. We genieten van het zonnetje en als die onder is gegaan wordt er binnen een vuur aangemaakt in een olievat. Er wordt eten voor ons gemaakt in een mooie keuken, Dhal Bath en frietjes met mayo…..smullen! Wat een lieve mensen. Uiteindelijk zitten we met een tiental mensen rond de kachel, om de feestvreugde te verhogen gaat de TV aan en kijken we met de hele familie naar een slechte Bolly Wood film, waar we niks van begrijpen. Kostelijk.
Donderdag 22-3
Deze dag gaat ons pad meestal omlaag door prachtige bossen en met mooie uitzichten. We drinken een colaatje bij een lodge waar we een adembenemend uitzicht hebben op de Annapurna. Wat een heerlijke wandeldag. De angst voor mijn knieën tijdens het afdalen blijkt ongegrond, met 2 kniebandjes en twee stokken ga ik als een tierelier! Het gevolg is dat Wim en Karin ook stokken gaan kopen voor de volgende trekking. Onderweg komen we steeds jongens tegen die met enorme Tyleen pijpen op hun schouder voor de aanleg van een Hydro power systeem naar boven lopen. Eén van de jongens van de laatste lodge zagen we eerst aan het pad werken en later liep hij met zo’n buis omhoog! Zwaar klusje. Aan het einde van de dag kwamen we terecht bij Loneley Planet Lodge 40 minuten voor Ghandruk, met een warme douche, waar Wim zich erg op verheugde. Een geiser en zonnepanelen, kan niet mis zou je denken. Tot we Wim met 10 dooie vingers naar buiten zien komen, het was ijs en ijs koud. De mensen van de lodge waren er erg mee aan, er werd in een kamer meteen een kachel aangestoken en samen met de familie brengen we de avond door. Gezellig! Het zoontje doet spelletjes op de telefoon van Erik en wij babbelen met het echtpaar.
Vrijdag 23-3
Staan we vroeg op om de zon te zien opkomen op de bergen, prachtig! Hoewel ik het grootste deel mis omdat de darmen het niet naar hun zin hebben. Ik voel me niet wat je noemt top fit. Had ik gisteren maar niet zo hard moeten lopen, volgens mijn “reisvriendjes” Na het ontbijt lopen we naar Ghandruk, missen een afslag waardoor we door het traditionele deel van de plaats lopen. Even buiten de plaats zijn een paar jongens bezig om een boom te kappen, twee staan aan een touw te trekken en Erik zou Erik niet zijn als hij niet een handje ging helpen. Het is vandaag erg warm, of lag dat aan mij. We lopen vol in de zon en het is er kaal. En weer veel stenen trappen. De hutten zijn armoediger en de bevolking ook. Zelfs de kinderen zijn minder lief. Veel zwaarbepakte ezels kruisen ons pad. Dan staat daar ineens een graafmachine, hoe kan die daar zijn gekomen. Al gauw wordt ons duidelijk dat er een weg wordt aangelegd naar Ghandruk, jammer, want er wordt hierdoor zoveel kapot gemaakt. Al snel is er van een mooi pad geen sprake meer, we lopen op de nieuw aangelegde weg en komen auto’s tegen. Als we voor 2000 rps een rechtstreekse lift naar Pokhara kunnen krijgen besluiten we om in te stappen. Want verder lopen voegt niets toe. We stoppen nog even bij de twee controle posten, waar we worden uitgeschreven en om 2 uur zijn we in Pokhara. We halen onze achtergelaten bagage weer op bij Butterfly Lodge en nemen een luxe kamer (12 euro) met een heerlijke warme douche.
Deze cirkel is rond, we hebben afgezien, maar vooral ook erg genoten. Van de natuur, van de lieve mensen en ook van elkaar.
Zondag gaan we naar Kathmandu. Permits regelen en dan de Helambu Trekking!
We houden jullie weer op de hoogte.
Groetjes Erik, Karin, Wim en Jenny,
Even speciaal voor Hendrik, (de vader van Jacqueline).
Lieve Hendrik (en Clazien)
We denken aan jullie en wensen jullie heel veel sterkte in deze moeilijke tijd.
Wim en Jenny.
-
24 Maart 2012 - 13:36
Maurice:
Weer een mooie ervaring rijker!
Leuk om te lezen. -
24 Maart 2012 - 13:37
Jacqueline:
Wat een trekking hebben jullie achter de rug, maar wat kunnen jullie trots zijn. Succes met de volgende trekking! -
24 Maart 2012 - 15:51
Gerard En Tineke Kok:
Hallo Wim,Jenny,Erik en Karin,
Knap stukje loopwerk, veel succes met wat er hierna volgt we blijven jullie verslag volgen.
En lekker blijven genieten. -
24 Maart 2012 - 17:11
Gre En Wim:
Petje af voor jullie, we weten hoe het voelt
Ze zijn nu bezig met de weg en over 2 jaar maken ze de lift en dan gaan wij weer.
groetjes Gre en Wim. -
24 Maart 2012 - 17:41
Geer En Dani:
he hallo,
Wij zijn trots op jullie, ik red het niet eens op mijn tandvlees.
Maar misschien ga ik er nog wel eens naar toe maar dan wacht ik ff tot de weg klaar is ha,ha,
dan wil Dani ook mee.
Hou je taai en zorg goed voor jezelf.
Groetjes Frans,Geer en Dani -
24 Maart 2012 - 17:53
Geer En Dani:
We lezen net het berichtje van Gre en Wim. Dat wordt gezellig want dan gaan we met zijn allen.
Familie trekking groetjes -
24 Maart 2012 - 18:51
Carissa:
Toch leuk om onze rugzakken in Nepal te zien :-)
Ik zei vandaag tegen Wouter: morgen wordt het weer mooi weer, waarop Wouter vraagt: hebben opa Wim en oma Jenny ook mooi weer?
Hier gaat alles goed, Anouk heeft nog geen tanden en loopt ook nog niet, misschien wacht ze toch totdat jullie terug zijn.
Geniet van de volgende trekking en het doet me goed te horen dat jullie Nasr jullie lichamen luisteren.
Liefs Carissa -
24 Maart 2012 - 19:59
Nico En Margaret:
GEWELDIG!!!!!!!!!!!!!!!!! -
24 Maart 2012 - 21:21
Margriet En Wim:
Goed om te horen dat jullie toch wat voorzichter worden en goed naar jullie lichaam luisteren.
Want dit is voor de knietjes wel erg zwaar/slecht om te doen.
Maar wel een mooie uitdaging , succes met de volgende trekking.
Gr. Wim en Margriet -
25 Maart 2012 - 08:30
René, Pat & Sydney:
Wat een indrukken weer, jongens, Leuk om te lezen dat jullie het allemaal zo naar het zin hebben. En jullie zitten alweer op de helft, wat vliegt de tijd. Veel plezier nog. -
25 Maart 2012 - 09:07
Ron & Yvonne:
Jeetje mensen, wat is het daar mooi, maar wat een barre tocht, petje af
veel plezier met de volgende tocht, groetjes -
25 Maart 2012 - 10:11
Lia:
Hallo allemaal!
Het is weer genieten van jullie verslag en foto's!
Veel plezier op jullie volgend avontuur,
groetjes Lia
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
