Inle Lake
Door: Jenny
Blijf op de hoogte en volg Wim en Jenny
17 Februari 2016 | Myanmar, Nyaunghinhla
Hallo allemaal, daar zijn we weer!
Na een super de luxe ontbijt hebben we het hotel, met de rugzakken over de schouders lopend verlaten, het busstation ligt achter ons hotel. Er zit een Deens stel van onze leeftijd bij het kantoortje van de busmaatschappij te wachten. Gevraagd of we op de juiste plek zaten en ja hoor helemaal goed. We wachten, wachten en wachten, maar eens vragen……komt goed nog 5 minuten. Dat wordt meer dan een uur, maar dan verschijnt er een klein busje en wat blijkt, dat zit helemaal vol, deze 4 oude dingetjes passen er met geen mogelijkheid meer bij. Grote paniek, veel telefoontjes later worden we in een leeg busje gezet en met gierende banden vertrekken we, naar wat later blijkt een ander busje dat buiten de stad op ons staat te wachten. Het achterbankje, verre van comfortabel, is voor ons vieren. Negen uur later komen we op de plaats van bestemming (Nyaungh Shwe) aan. Gebroken, maar we worden wel netjes voor de deur van May Guest House afgezet. Daar worden we meer dan vriendelijk ontvangen en na het afgooien van de rugzakken lopen we het straatje uit en vinden een gezellig terrasje , Golden Kite, waar we genieten van heerlijke koude biertjes, daar worden we weer mens van. De volgende dag huren we fietsen en verkennen de buurt, crossen over smalle houten bruggetjes, belanden in piep kleine dorpjes en delen lampjes aan de kinderen uit. Hier is het echt leuk. De mensen zijn vriendelijk, de huisjes van de boerendorpjes mooi door zijn eenvoud en het landschap is prachtig. We zien kinderen een waterbuffel beklimmen en in de slootjes wordt gevist, er vaart een boot met droog gras door en aan de waterkant zitten mensen zich te wassen. We fietsen langs een oude tempel en nemen binnen een kijkje, een oude monnik wijst ons een raam waardoor we een heel oud bouwsel zien, zwaar verwaarloosd, maar wel heel bijzonder, er staat een deur open en ik zie een zestal monniken die van hun maaltijd genieten. Kortom, we genieten. Bij ons Guest House boeken we voor de volgende dag een boottocht over het meer. Er kunnen 5 mensen in de longtail-boot en er zijn 2 Zwitserse meisjes en een Amerikaanse jongen die ons vergezellen. De boot is van hout en lang, er staan 5 stoelen achter elkaar in met kussentjes en een deken, want het meer ligt op 800 meter en het is nog tamelijk koud als we vertrekken. De mensen die in dit gebied wonen behoren tot de Intha, een etnische minderheidsgroep, die rond 1800 zijn gevlucht uit Dawei voor de invasie van hun Thaise buren. Het lokale Shanopperhoofd weigerde deze mensen het recht om zich op het land te vestigen, waarna de Intha paalwoningen boven het Inle meer bouwden. Ze ontwikkelden vruchtbare drijvende tuinen en leefden van de visvangst. Kenmerkend voor deze mensen is het voetroeien en het gebruik van het conisch Intha-net. We passeren verschillende vissers, wat een vreemde manier van roeien zeg! Varen door een dorpje op palen, zo bijzonder en komen uiteindelijk bij een markt waar vooral de verkoop van hout opvalt. Vrouwen met oranje en rode sjaals om hun hoofd verkopen bossen hout, waarschijnlijk om op te koken. Het verkochte hout wordt met bootjes en ossenkarren afgevoerd wat een bijzonder schouwspel. Onze boot ligt tussen de talloze boten voor toeristen, maar de lokale bevolking gebruikt deze boten ook, een ander vervoersmiddel is niet voorhanden in dit waterrijke gebied. Ook heel bijzonder zijn de drijvende tuinen en de verschillende Pagoda’s die we bezoeken. We komen in een dorp van pottenbakkers, zilversmeden en wevers, waar zijde en lotus draden worden verwerkt. Jammer dat dit eigenlijk een verkapte verkoop truc is, maar ja dat hoort er bij. Het mag de pret niet drukken, we zijn een prachtige ervaring rijker. Weer lekker gegeten bij Golden Kite, waar we worden herkend en een pannenkoek met chocolade en aardbeien als toetjes krijgen aangeboden. Wat een lieve mensen toch! We vertrekken de volgende dag met een busje naar Mandalay, weer 9 uur rijden. Daar vandaan gaan we vliegen naar Bangkok.
We verlaten Myanmar met een dubbel gevoel, enerzijds kijken we terug op hele mooie en unieke ervaringen, anderzijds beginnen de lange busritten ons op te breken, vooral omdat het land zelf geen bijzondere natuur heeft. De bergen schijnen mooi te zijn en er kunnen mooie trekkings gelopen worden, maar dat gaat mij nu dus niet lukken. De mensen zijn bijzonder vriendelijk en vallen op door de witte vegen in hun gezicht, de rotte- en rode tanden als gevolg van het kauwen op de groene met een wit sausje ingesmeerde bladeren Overal zie je ze rode speeksel uitspugen. In contrast met de slechte gebitten staat het aanbod van tandenborstels in bussen en hotels. We krijgen ze dagelijks aangeboden. Bijzonder in het straatbeeld zijn de ossenkarren, paard en wagentjes, de fietstaxi’s en de vrachtwagentjes zonder motorkap. We zien vooral vrouwen aan de weg werken, sjouwend met mandjes stenen, in tonnen wordt op een houtvuur het teer gesmolten en met gieters over het grind uitgegoten. We blijven ons verbazen over de hoeveelheid mensen en vracht die er vervoert kunnen worden op bromfietsen en in auto’s. Prachtig! Wat we als minder hebben ervaren zijn de zeer hoge prijzen van accommodatie, hoe eenvoudig ze ook waren onder de 30$ was niets te vinden. Dan de lange reistijden, gemiddeld 9 tot 10 uur om ergens te komen, dat gaat vervelen, binnenlandse vluchten zijn mogelijk, maar daar maken wij liever geen gebruik van. Als toerist betaal je een speciale prijs voor alles, dat varieert van 5 tot 25 maal de lokale prijs, het kan te gek ook! Dit heeft ons doen besluiten om na Mandalay het vliegtuig naar Bangkok te pakken. We hadden het zeker niet willen missen en misschien was onze verwachting te hoog gespannen, 2 weken was voor ons lang genoeg.
Op naar Thailand, ook daar hebben we zin in.
Groetjes, Wim en Jenny
Na een super de luxe ontbijt hebben we het hotel, met de rugzakken over de schouders lopend verlaten, het busstation ligt achter ons hotel. Er zit een Deens stel van onze leeftijd bij het kantoortje van de busmaatschappij te wachten. Gevraagd of we op de juiste plek zaten en ja hoor helemaal goed. We wachten, wachten en wachten, maar eens vragen……komt goed nog 5 minuten. Dat wordt meer dan een uur, maar dan verschijnt er een klein busje en wat blijkt, dat zit helemaal vol, deze 4 oude dingetjes passen er met geen mogelijkheid meer bij. Grote paniek, veel telefoontjes later worden we in een leeg busje gezet en met gierende banden vertrekken we, naar wat later blijkt een ander busje dat buiten de stad op ons staat te wachten. Het achterbankje, verre van comfortabel, is voor ons vieren. Negen uur later komen we op de plaats van bestemming (Nyaungh Shwe) aan. Gebroken, maar we worden wel netjes voor de deur van May Guest House afgezet. Daar worden we meer dan vriendelijk ontvangen en na het afgooien van de rugzakken lopen we het straatje uit en vinden een gezellig terrasje , Golden Kite, waar we genieten van heerlijke koude biertjes, daar worden we weer mens van. De volgende dag huren we fietsen en verkennen de buurt, crossen over smalle houten bruggetjes, belanden in piep kleine dorpjes en delen lampjes aan de kinderen uit. Hier is het echt leuk. De mensen zijn vriendelijk, de huisjes van de boerendorpjes mooi door zijn eenvoud en het landschap is prachtig. We zien kinderen een waterbuffel beklimmen en in de slootjes wordt gevist, er vaart een boot met droog gras door en aan de waterkant zitten mensen zich te wassen. We fietsen langs een oude tempel en nemen binnen een kijkje, een oude monnik wijst ons een raam waardoor we een heel oud bouwsel zien, zwaar verwaarloosd, maar wel heel bijzonder, er staat een deur open en ik zie een zestal monniken die van hun maaltijd genieten. Kortom, we genieten. Bij ons Guest House boeken we voor de volgende dag een boottocht over het meer. Er kunnen 5 mensen in de longtail-boot en er zijn 2 Zwitserse meisjes en een Amerikaanse jongen die ons vergezellen. De boot is van hout en lang, er staan 5 stoelen achter elkaar in met kussentjes en een deken, want het meer ligt op 800 meter en het is nog tamelijk koud als we vertrekken. De mensen die in dit gebied wonen behoren tot de Intha, een etnische minderheidsgroep, die rond 1800 zijn gevlucht uit Dawei voor de invasie van hun Thaise buren. Het lokale Shanopperhoofd weigerde deze mensen het recht om zich op het land te vestigen, waarna de Intha paalwoningen boven het Inle meer bouwden. Ze ontwikkelden vruchtbare drijvende tuinen en leefden van de visvangst. Kenmerkend voor deze mensen is het voetroeien en het gebruik van het conisch Intha-net. We passeren verschillende vissers, wat een vreemde manier van roeien zeg! Varen door een dorpje op palen, zo bijzonder en komen uiteindelijk bij een markt waar vooral de verkoop van hout opvalt. Vrouwen met oranje en rode sjaals om hun hoofd verkopen bossen hout, waarschijnlijk om op te koken. Het verkochte hout wordt met bootjes en ossenkarren afgevoerd wat een bijzonder schouwspel. Onze boot ligt tussen de talloze boten voor toeristen, maar de lokale bevolking gebruikt deze boten ook, een ander vervoersmiddel is niet voorhanden in dit waterrijke gebied. Ook heel bijzonder zijn de drijvende tuinen en de verschillende Pagoda’s die we bezoeken. We komen in een dorp van pottenbakkers, zilversmeden en wevers, waar zijde en lotus draden worden verwerkt. Jammer dat dit eigenlijk een verkapte verkoop truc is, maar ja dat hoort er bij. Het mag de pret niet drukken, we zijn een prachtige ervaring rijker. Weer lekker gegeten bij Golden Kite, waar we worden herkend en een pannenkoek met chocolade en aardbeien als toetjes krijgen aangeboden. Wat een lieve mensen toch! We vertrekken de volgende dag met een busje naar Mandalay, weer 9 uur rijden. Daar vandaan gaan we vliegen naar Bangkok.
We verlaten Myanmar met een dubbel gevoel, enerzijds kijken we terug op hele mooie en unieke ervaringen, anderzijds beginnen de lange busritten ons op te breken, vooral omdat het land zelf geen bijzondere natuur heeft. De bergen schijnen mooi te zijn en er kunnen mooie trekkings gelopen worden, maar dat gaat mij nu dus niet lukken. De mensen zijn bijzonder vriendelijk en vallen op door de witte vegen in hun gezicht, de rotte- en rode tanden als gevolg van het kauwen op de groene met een wit sausje ingesmeerde bladeren Overal zie je ze rode speeksel uitspugen. In contrast met de slechte gebitten staat het aanbod van tandenborstels in bussen en hotels. We krijgen ze dagelijks aangeboden. Bijzonder in het straatbeeld zijn de ossenkarren, paard en wagentjes, de fietstaxi’s en de vrachtwagentjes zonder motorkap. We zien vooral vrouwen aan de weg werken, sjouwend met mandjes stenen, in tonnen wordt op een houtvuur het teer gesmolten en met gieters over het grind uitgegoten. We blijven ons verbazen over de hoeveelheid mensen en vracht die er vervoert kunnen worden op bromfietsen en in auto’s. Prachtig! Wat we als minder hebben ervaren zijn de zeer hoge prijzen van accommodatie, hoe eenvoudig ze ook waren onder de 30$ was niets te vinden. Dan de lange reistijden, gemiddeld 9 tot 10 uur om ergens te komen, dat gaat vervelen, binnenlandse vluchten zijn mogelijk, maar daar maken wij liever geen gebruik van. Als toerist betaal je een speciale prijs voor alles, dat varieert van 5 tot 25 maal de lokale prijs, het kan te gek ook! Dit heeft ons doen besluiten om na Mandalay het vliegtuig naar Bangkok te pakken. We hadden het zeker niet willen missen en misschien was onze verwachting te hoog gespannen, 2 weken was voor ons lang genoeg.
Op naar Thailand, ook daar hebben we zin in.
Groetjes, Wim en Jenny
-
17 Februari 2016 - 12:05
Jacqueline:
mooie foto's weer! Veel plezier in Thailand.
-
17 Februari 2016 - 12:17
Puck De Leeuw:
Wat een interessant reisverslag weer Jenny. Ik geniet me te pletter en leer tegelijkertijd ook wat van de wereld.
De prachtige foto's maken het compleet en zo reis ik zittend op mijn stoel met jullie mee.
Veel plezier in Thailand waar jullie hopelijk niet zo lang meer in een busje hoeven te hobbelen.
Lieve groetjes, Puck.
-
17 Februari 2016 - 12:54
Gre Van Vlaanderen:
Jenny en Wim.wat weer een prachtig reisverslag.ook wij genieten met jullie mee.veel plezier in Thailand.tot het volgende reisverslag we kijken er naar uit.. -
17 Februari 2016 - 13:15
Karin:
Deze foto's zien er echt fantastisch uit. Terug in de tijd!
In Thailand ook rondtrekken of zoeken jullie n mooi plekje op? -
17 Februari 2016 - 15:15
Mart En Cobi:
Nadat we het verslag over Bagan hadden gelezen kwamen we tot de conclusie dat het weer helemaal voor elkaar was. Reizen met openbaar vervoer, lieve mensen, en vertroeteld worden in de hotels. Maar na Inle Lake bleek het toch opeens een beetje anders, veel kilometers, afzetterij en eenlandschap dat je in de Wijkermeer ook ziet. Ja, dan moet je kiezen. Terug naar Thailand. Veel plezier daar.
Cobi en Mart -
17 Februari 2016 - 17:30
Martijn De Gier:
Hoi Reizigers
Was weer genieten en weer een stukje van de wereld gezien.Goede vlucht en fijne tijd nog in Thailand.lieve groetjes Dirk martijn -
17 Februari 2016 - 19:42
Edith Stoel:
Was weer super om te lezen. En wat een gave foto,s. Heb inderdaad weer wat van de wereld gezien -
17 Februari 2016 - 21:28
Lex De Beer:
de bootjes doen denken aan de varende boeren van vroeger, maar weer een mooi verhaal, en begrijpelijk dat jullie nu weer naar Thailand gaan. Wordt het weer sawadee rap een beetje.
Proost, met een lekker Chang biertje, en veel plezier verder. -
19 Februari 2016 - 10:57
Rijna Spijker:
Ik reisde weer met jullie mee. Geweldig. Goede vlucht naar Thailand en genieten maar weer. Rijna -
19 Februari 2016 - 17:42
Margriet Melius:
Zo dan nu naar een andere wereld wat een bijzondere onderneming hebben jullie gedaan.Hebben weer genoten van jullie verslag.Nou geniet maar weer op jullie andere locatie. Wij wachten jullie verslag weer met spanning af. -
19 Februari 2016 - 17:44
Marjan En Pim:
Wat leuk om jullie ervaring weer te lezen ; geeft ook wel weer aan wie zijn degene die werken - de vrouwen!!!!
Wim en Jen , goede vlucht naar Thailand, en nog heel veel plezier.
Groetjes Marjan en Pim
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
