San Agustin, Popayan en Silvia
Door: Jenny
Blijf op de hoogte en volg Wim en Jenny
11 Januari 2017 | Colombia, Popayán
We hebben Neiva verlaten en zijn na een 6 uur durende busrit aangekomen in San Agustin.
Via booking.com hadden we een kamer gereserveerd bij Hostel San Agustin, maar ik denk dat ze het slechtste kamertje voor ons hadden bewaard, meer dan een veredelde garagebox was het niet, dus zoeken we verder en komen terecht bij Bamboo Hostel, een gezellige back-packers Hostel, waar we één van de 2 privé kamers met eigen badkamer betrekken. De rest zijn dorms (slaapzalen), dus we boffen! Het is er een gezellige boel met een bont gezelschap aan gasten, zeer internationaal en de meesten zijn al maanden onderweg. Er is een overdekt dakterras waar gerookt mag worden, Wim zijn favoriete plek dus, vooral omdat er, buiten 2 hangmatten, een tafel met stoelen, ook 2 hang-stoelen zijn en die zitten lekker!!! We maken gebruik van de koelkast in de gemeenschappelijke keuken, altijd een koud biertje binnen handbereik. San Agustin is een bedrijvig plaatsje en in tegenstelling tot Neiva, toeristisch. Bij aankomst voor de eerste keer mannetjes die accomodatie en tours aanbieden. We boeken voor de volgende dag een toer met een jeep. We worden om 9 uur bij onze Hostel opgehaald en mogen in de auto zitten, dus niet in het bakkie Eerst halen we een Frans stel op en aan het einde van de rit hebben we in het bakkie 3 Colombiaanse dames en een Belg zitten. Onze chauffeur/gids spreekt geen woord Engels, dat schiet lekker op, maar de Franse dame spreekt heel goed Spaans, dus we hebben een tolk. San Agustin wordt omringd door archeologische parken waar na opgravingen een soort van grafheuvels zijn bloot komen te liggen. Heel bijzonder, maar niemand weet precies hoe de volken in het verleden hebben geleefd, want zij hadden geen geschreven taal, het blijft dus gissen. Er zijn tombes die met gangen zijn verbonden en die bewaakt lijken te worden door grote stenen beelden. Op andere plaatsen doen de graven denken aan onze hunnebedden, ook deze weer bewaakt door mooie beelden. De Rio Magdalena speelt een belangrijke rol in dit gebied, dat heel erg ruig en vruchtbaar is. Op de meest onmogelijke plaatsen en op steile hellingen wordt suikerriet en koffie verbouwd. We zien prachtige watervallen en hobbelen de hele dag over de bochtige, onverharde wegen met enorme kuilen er in. Onze chauffeur is er één van de beste in zijn soort! En wat zijn we blij dat we in de auto zitten en niet op de bankjes in het bakkie. Om 6 uur zijn we weer “thuis” helemaal kapot, maar wat hebben we veel gezien! Prachtig. Omdat we het grootste archeologische park nog niet hebben gezien willen we nog een nachtje blijven, maar helaas, Bamboo Hostel is volgeboekt. We gaan opzoek naar een ander onderkomen en lopen een hostel binnen, ook vol! Het is hier vakantie tijd en er is een festival dit weekend. Maar de eigenaresse heeft nog wel een familielid dat een apartement voor ons heeft. We worden opgehaald door een mannetje op een brommer en wij lopen achter hem aan, 2 blokken verder komen we bij het huis van het familielid. Er is in dit huis een kamer met badkamer, daar ligt een tienermeisje op het bed, die werd weggestuurd. We voelden ons wel een beetje ongemakkelijk, we waren gewoon bij die mensen in huis, maar we waren ook weer heel erg welkom. De kamer en badkamer kregen een grote beurt, er werd nog een tafel en stoel ingezet en wij hadden onderdak. De hele familie kwam langs, inclusief kleinkinderen. In de huiskamer kregen we koffie met koekjes, zo lief. Toen gedaan waar we voor zijn gebleven, het Acheologische Park. Indrukwekkend, een groot museum en in een prachtig park verschillende opgravingen bekeken. Toen weer terug naar onze lieve familie, de koffie stond al weer klaar en de kleinkinderen namen ook hun vriendjes en vriendinnetjes mee om kennis met ons te maken. Inmiddels hebben we kaartjes gekocht voor de bus naar Popayan, de volgende dag. Om 9 uur worden we opgehaald, het zou een rit van 4 ½ uur worden, waarvan 2/3 deel over een met keien verharde weg ging, vol gaten en bochten, dwars door een ruig berglanschap en ondoordringbare jungle. Het is voormalig Farc gebied. Er lopen veel militairen langs de weg. De lucht betrekt en het begint te regenen, wat de weg geen goed doet, maar op tijd komen we aan in Popayan, we hebben een kamer in een prima hotel, Hotel Alcayata Colonial, met een overdekte patio en midden in het centrum, helemaal goed! We doen een rondje door de (Witte)stad en eten heerlijk bij de buren. Ons doel voor de volgende dag is Silvia. Elke week op dinsdag en dat is het de volgende dag, komen mensen uit de bergdorpen van Pueblito, La Campana, Guambia en Caciques naar Silvia om hun waar aan de man te brengen. De Guambiano leven geïsoleerd, zijn traditioneel gekleed en hebben een eigen taal, dat mogen we dus niet missen. Na anderhalf uur rijden komen we in Silvia aan, wat een kleurrijk schouwspel! We nemen voorzichtig foto’s, want daar houden ze niet zo van en dwalen over de markt, veel van de groenten en fruit komen ons niet bekend voor. Er is ook een afdeling waar vlees wordt verkocht, nou ja vlees.....in onze ogen afval. Pens, vet, organen, huid (om te eten) en vol trots laat de slager ons de luchtpijp en slokdarm van een koe zien, hmmmmmm lekker! Wat een andere wereld!
Wat hebben we veel indrukken opgedaan de laatste paar dagen, morgen gaan we naar Cali, eens kijken hoe het daar is.
Bedankt voor jullie reacties, altijd leuk om te lezen en
Tot het volgende verslag,
Groetjes Wim en Jenny
Via booking.com hadden we een kamer gereserveerd bij Hostel San Agustin, maar ik denk dat ze het slechtste kamertje voor ons hadden bewaard, meer dan een veredelde garagebox was het niet, dus zoeken we verder en komen terecht bij Bamboo Hostel, een gezellige back-packers Hostel, waar we één van de 2 privé kamers met eigen badkamer betrekken. De rest zijn dorms (slaapzalen), dus we boffen! Het is er een gezellige boel met een bont gezelschap aan gasten, zeer internationaal en de meesten zijn al maanden onderweg. Er is een overdekt dakterras waar gerookt mag worden, Wim zijn favoriete plek dus, vooral omdat er, buiten 2 hangmatten, een tafel met stoelen, ook 2 hang-stoelen zijn en die zitten lekker!!! We maken gebruik van de koelkast in de gemeenschappelijke keuken, altijd een koud biertje binnen handbereik. San Agustin is een bedrijvig plaatsje en in tegenstelling tot Neiva, toeristisch. Bij aankomst voor de eerste keer mannetjes die accomodatie en tours aanbieden. We boeken voor de volgende dag een toer met een jeep. We worden om 9 uur bij onze Hostel opgehaald en mogen in de auto zitten, dus niet in het bakkie Eerst halen we een Frans stel op en aan het einde van de rit hebben we in het bakkie 3 Colombiaanse dames en een Belg zitten. Onze chauffeur/gids spreekt geen woord Engels, dat schiet lekker op, maar de Franse dame spreekt heel goed Spaans, dus we hebben een tolk. San Agustin wordt omringd door archeologische parken waar na opgravingen een soort van grafheuvels zijn bloot komen te liggen. Heel bijzonder, maar niemand weet precies hoe de volken in het verleden hebben geleefd, want zij hadden geen geschreven taal, het blijft dus gissen. Er zijn tombes die met gangen zijn verbonden en die bewaakt lijken te worden door grote stenen beelden. Op andere plaatsen doen de graven denken aan onze hunnebedden, ook deze weer bewaakt door mooie beelden. De Rio Magdalena speelt een belangrijke rol in dit gebied, dat heel erg ruig en vruchtbaar is. Op de meest onmogelijke plaatsen en op steile hellingen wordt suikerriet en koffie verbouwd. We zien prachtige watervallen en hobbelen de hele dag over de bochtige, onverharde wegen met enorme kuilen er in. Onze chauffeur is er één van de beste in zijn soort! En wat zijn we blij dat we in de auto zitten en niet op de bankjes in het bakkie. Om 6 uur zijn we weer “thuis” helemaal kapot, maar wat hebben we veel gezien! Prachtig. Omdat we het grootste archeologische park nog niet hebben gezien willen we nog een nachtje blijven, maar helaas, Bamboo Hostel is volgeboekt. We gaan opzoek naar een ander onderkomen en lopen een hostel binnen, ook vol! Het is hier vakantie tijd en er is een festival dit weekend. Maar de eigenaresse heeft nog wel een familielid dat een apartement voor ons heeft. We worden opgehaald door een mannetje op een brommer en wij lopen achter hem aan, 2 blokken verder komen we bij het huis van het familielid. Er is in dit huis een kamer met badkamer, daar ligt een tienermeisje op het bed, die werd weggestuurd. We voelden ons wel een beetje ongemakkelijk, we waren gewoon bij die mensen in huis, maar we waren ook weer heel erg welkom. De kamer en badkamer kregen een grote beurt, er werd nog een tafel en stoel ingezet en wij hadden onderdak. De hele familie kwam langs, inclusief kleinkinderen. In de huiskamer kregen we koffie met koekjes, zo lief. Toen gedaan waar we voor zijn gebleven, het Acheologische Park. Indrukwekkend, een groot museum en in een prachtig park verschillende opgravingen bekeken. Toen weer terug naar onze lieve familie, de koffie stond al weer klaar en de kleinkinderen namen ook hun vriendjes en vriendinnetjes mee om kennis met ons te maken. Inmiddels hebben we kaartjes gekocht voor de bus naar Popayan, de volgende dag. Om 9 uur worden we opgehaald, het zou een rit van 4 ½ uur worden, waarvan 2/3 deel over een met keien verharde weg ging, vol gaten en bochten, dwars door een ruig berglanschap en ondoordringbare jungle. Het is voormalig Farc gebied. Er lopen veel militairen langs de weg. De lucht betrekt en het begint te regenen, wat de weg geen goed doet, maar op tijd komen we aan in Popayan, we hebben een kamer in een prima hotel, Hotel Alcayata Colonial, met een overdekte patio en midden in het centrum, helemaal goed! We doen een rondje door de (Witte)stad en eten heerlijk bij de buren. Ons doel voor de volgende dag is Silvia. Elke week op dinsdag en dat is het de volgende dag, komen mensen uit de bergdorpen van Pueblito, La Campana, Guambia en Caciques naar Silvia om hun waar aan de man te brengen. De Guambiano leven geïsoleerd, zijn traditioneel gekleed en hebben een eigen taal, dat mogen we dus niet missen. Na anderhalf uur rijden komen we in Silvia aan, wat een kleurrijk schouwspel! We nemen voorzichtig foto’s, want daar houden ze niet zo van en dwalen over de markt, veel van de groenten en fruit komen ons niet bekend voor. Er is ook een afdeling waar vlees wordt verkocht, nou ja vlees.....in onze ogen afval. Pens, vet, organen, huid (om te eten) en vol trots laat de slager ons de luchtpijp en slokdarm van een koe zien, hmmmmmm lekker! Wat een andere wereld!
Wat hebben we veel indrukken opgedaan de laatste paar dagen, morgen gaan we naar Cali, eens kijken hoe het daar is.
Bedankt voor jullie reacties, altijd leuk om te lezen en
Tot het volgende verslag,
Groetjes Wim en Jenny
-
11 Januari 2017 - 07:58
Martijn:
Hoi hoi Reizigers
Wat hebben jullie weer veel gezien en meegemaakt.
Heerlijk deze manier van reizen.
Zijn jullie almin die cathedraal in een zoudmijn geweest( was bij Erica op reis)
Was heel mooi.
Ik ga er voor vandaag en hoop dat het gaat lukken.
Wachten nu in onze luxe kamer op het ontbijt.
Blijven jullie genieten van al het moois.Wij zo ookeen beetje.
Lieve groetjes Martijn -
11 Januari 2017 - 09:58
Loek:
Jenny en Wim,
Jullie hebben toch al weer heel veel indrukken opgedaan en wat is er leuker dan bij de gewone bevolking te overnachten, prachtig om dit te lezen. Ja wij vinden het zielig als er iemand van zijn bed wordt gestuurd omdat je slaapruimte nodig hebt, maar bij hun is dat gewoon. Ze voelen zich de koning gerijk dat er buitenlanders bij hun slapen, vandaar dat vrienden en familie jullie komen bekijken en voor hun is het buiten de gastvrijheid natuurlijk een inbreng van inkomsten.
Geniet er lekker van van al dat moois, wij doen dat ook. -
11 Januari 2017 - 11:31
Jacqueline:
Jeetje wat klinkt het allemaal goed! Alweer veel ondernomen en gezien. Bij de mensen thuis slapen is toch eigenlijk wel het allerleukste! Heel veel plezier in Cali! X
-
11 Januari 2017 - 11:52
Fred En Karin.:
Hallo Jenny en Wim.
Alweer veel gezien en beleefd zeg in korte tyd.
Leuk om te lezen allemaal.
Veel plezier verder.
Groetjes van ons. -
11 Januari 2017 - 12:00
Mart En Cobi:
Hoi Wim en Jenny,jullie hebben niet stil gezeten zo te lezen.mooi weer al die ervaringen.
Wij hebben ook de kathedraal gezien in de zoutmijn,bijzonder en zoals Erica het kan vertellen is het wel de moeite waard.Mooie reis verder,groeten uit Wormer. -
11 Januari 2017 - 13:34
Pat & Rene:
Ziet er allemaal weer goed uit, Jen. Veel plezier. -
11 Januari 2017 - 14:32
Gre Van Vlaanderen:
wat weer een mooi verhaal.wat genieten jullie lekker van de vakantie.wij vinden het heerlijk om deze mooie verslagen te mogen lezen. Jenny en Wim blijf lekker genieten en wij wachten weer op het volgende reis verslag. -
11 Januari 2017 - 16:29
Karin:
Hoi luitjes. Ziet er fantastisch uit. Vriendelijke mensen hè die colombiaben? En ps ik weet niet hoeveel cocabladeren erica terpstra ophad maar wij vonden de zoutkathedraal waardeloos hahahaha. Groetjes uit een nat winderig koud landje xx -
11 Januari 2017 - 16:34
Puck De Leeuw :
Heerlijk weer om jullie avonturen mee te beleven.
Je schrijft ook zo lekker Jenny dus, vooral doorgaan! XX -
11 Januari 2017 - 20:57
Cisca:
He jenny en Wim
Het ziet er allemaal weer goed uit en al veel mooie plaatsen bezocht.
Heel veel plezier en genot samen .
Groetjes en tot het volgende verslag. -
12 Januari 2017 - 16:41
Lex De Beer:
Mooi verhaal, prachtige foto's, en schitterende natuur. Kijk uit naar het volgende verslag. -
24 Januari 2017 - 14:47
Astrid :
Hoi Jenny en Wim wat n prachtige verhalen weer en super mooie fotos geniet er van , wij doen dat ook . van al dat moois
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
