Holguin
Door: Jenny
Blijf op de hoogte en volg Wim en Jenny
15 Februari 2018 | Cuba, Holguín
Holguin.
Hallo allemaal.
Het vorige verslag eindigde in Baracoa en we dachten dat we daar klaar waren, maar niets is minder waar. We zochten een plek om te eten en kwamen in een mooi restaurant onder een hotel terecht. Er waren 3 tafels bezet en we hebben heerlijk gegeten, glaasje witte wijn er bij. Als we nog een glaasje bestellen blijkt de witte wijn op te zijn en het duurt even voor we dat in ons beste Spaans begrijpen. Een Cubaan aan het tafeltje naast ons spreekt goed Engels en schiet ons te hulp. We bestellen rode wijn en het contact is gelegd. Als dan zijn vriendin, Joke, uit Amsterdam-Noord blijkt te komen is het ineens heel gezellig, met een fles wijn schuiven ze bij ons aan. Hector verdwijnt en komt terug met 3 jongens. Wat een feest, die spelen en zingen de sterren van de hemel. Geweldig! Na een aantal flessen wijn en heel veel plezier, nemen we afscheid van onze nieuwe vrienden, met Joke ga ik in Nederland zeker nog een bakkie doen, wat een leuk mens. We nemen afscheid met “wat zijn we uit”! Als om 7 uur de auto voorrijdt, waar we de barre tocht naar Holguin mee gaan ondernemen, valt dat niet mee. Niet alleen door de vorige avond, maar door de staat waar de “jeep” in verkeert. Wij hebben besloten een alternatieve route naar Holguin te nemen, anders zouden we dezelfde weg terug gaan naar Santiago de Cuba, daar te overnachten en de volgende dag door naar Holguin. De weg langs de Noordkust is in erbarmelijke staat. Matthew heeft de brug over de rivier verwoest, daarna is begonnen met de bouw van een dam en ook die is weggespoeld. De auto dateert uit het jaar kruik, ramen ontbreken en de deuren gaan alleen met grofgeweld open en dicht. Over de zitplaatsen maar te zwijgen. We stappen in en de tassen gaan op het dak. Dan halen we nog 6 mensen op. Straks krijgen we een betere auto wordt ons beloofd. De lucht is loodgrijs als we de Rivier Toa bereiken, best breed en onrustig. Het waait flink en als we naar de oever lopen zien we dat we met kleine roeibootjes naar de overkant worden gebracht. Dit doen ze elke dag, dus zal het nu ook wel goed gaan. Bagage wordt in een bootje gedaan en wij in het volgende bootje. Aan de overkant gekomen klauteren we tegen de glibberige kant naar boven, wel een handje geholpen. Als we in het natte bos weer zijn verzameld, staan er 2 paardenkarretjes te wachten. We zitten er nog niet in of het water komt met bakken uit de lucht. Na een woeste rit van 10 minuten komen we het bos uit. Zeik en zeik nat, maar wel blij dat we niet uit het bakkie zijn gevallen. We stappen druipend uit bij een afdakje, waar we kunnen schuilen. Er wordt druk heen en weer gebeld en na verloop van tijd verschijnt ons vervoersmiddel voor het vervolg van de rit. En weer is het een restauratie object. Maar dan met een lekke voorband. Dus....bandje wisselen en we kunnen weer door. Als er al sprake van een weg is zit die vol met gaten. Maar onze chauffeur kent ze allemaal op zijn duimpje en al zigzaggend houdt hij er, zodra dat kan, flink de vaart in. Wij zitten voorin. Beetje krap, maar een prima plek. Als het weer eens regent, krijgen we natte benen en omdat de ramen er niet meer zijn houden we het aan de zijkant ook niet droog. Wat een ervaring! Onderweg stoppen we voor een fotomomentje en ik maak er een plaspauze van, er is een banjo. Eerst naar beneden geglibberd, naar een houten hokje, binnen een paar schotten (zonder deur) met daar tussen een plank met rond gat en houten deksel. Daaronder niets. Een foto waard! Ook nu zien we overal de verwoestende kracht van de vele orkanen die dit gebied steeds weer treffen. De baaitjes liggen vol met rotzooi en palmbomen missen hun kroon of liggen plat. Dan verandert het landschap, het wordt vlakker. Onze chauffeur houdt een race met een vriendje, dood eng! En we stoppen bij een kraampje naast een spoorlijntje. En ja hoor daar komt een wagonnetje vol mensen voorbij. Trouwens alles waar mensen in kunnen zit, of staat bom vol. Overal langs de weg staan mensen te wachten op vervoer. Vrachtwagens zijn omgebouwd en ook karretjes achter tractors zitten vol mensen. Dus wat klagen wij toch? Plotseling pijpleidingen langs de weg. Industrie...het blijkt een nikkelmijn te zijn. De wijde omgeving is vervuild. We rijden Moa in, wat een vieze troosteloze plaats. Onze “jeep” stopt bij het busstationnetje en onze bagage wordt verplaatst. Weer zo’n museumstuk. Het laatste stuk is de weg beter en om half 3 komen we aan in Holguin. Villa Janeth is onze Casa voor 2 nachten. We verkennen de stad en eten heerlijk bij Restaurant 1910, staat in de LP, prima! Vandaag hebben we besloten om naar Guardalavaca te gaan, een hotel aan het strand, met zwembad, lekker decadent. 4 dagen rust, ook heerlijk.
Als er weer wat te melden is, dan horen jullie dat!
Groetjes, Wim en Jenny.
Hallo allemaal.
Het vorige verslag eindigde in Baracoa en we dachten dat we daar klaar waren, maar niets is minder waar. We zochten een plek om te eten en kwamen in een mooi restaurant onder een hotel terecht. Er waren 3 tafels bezet en we hebben heerlijk gegeten, glaasje witte wijn er bij. Als we nog een glaasje bestellen blijkt de witte wijn op te zijn en het duurt even voor we dat in ons beste Spaans begrijpen. Een Cubaan aan het tafeltje naast ons spreekt goed Engels en schiet ons te hulp. We bestellen rode wijn en het contact is gelegd. Als dan zijn vriendin, Joke, uit Amsterdam-Noord blijkt te komen is het ineens heel gezellig, met een fles wijn schuiven ze bij ons aan. Hector verdwijnt en komt terug met 3 jongens. Wat een feest, die spelen en zingen de sterren van de hemel. Geweldig! Na een aantal flessen wijn en heel veel plezier, nemen we afscheid van onze nieuwe vrienden, met Joke ga ik in Nederland zeker nog een bakkie doen, wat een leuk mens. We nemen afscheid met “wat zijn we uit”! Als om 7 uur de auto voorrijdt, waar we de barre tocht naar Holguin mee gaan ondernemen, valt dat niet mee. Niet alleen door de vorige avond, maar door de staat waar de “jeep” in verkeert. Wij hebben besloten een alternatieve route naar Holguin te nemen, anders zouden we dezelfde weg terug gaan naar Santiago de Cuba, daar te overnachten en de volgende dag door naar Holguin. De weg langs de Noordkust is in erbarmelijke staat. Matthew heeft de brug over de rivier verwoest, daarna is begonnen met de bouw van een dam en ook die is weggespoeld. De auto dateert uit het jaar kruik, ramen ontbreken en de deuren gaan alleen met grofgeweld open en dicht. Over de zitplaatsen maar te zwijgen. We stappen in en de tassen gaan op het dak. Dan halen we nog 6 mensen op. Straks krijgen we een betere auto wordt ons beloofd. De lucht is loodgrijs als we de Rivier Toa bereiken, best breed en onrustig. Het waait flink en als we naar de oever lopen zien we dat we met kleine roeibootjes naar de overkant worden gebracht. Dit doen ze elke dag, dus zal het nu ook wel goed gaan. Bagage wordt in een bootje gedaan en wij in het volgende bootje. Aan de overkant gekomen klauteren we tegen de glibberige kant naar boven, wel een handje geholpen. Als we in het natte bos weer zijn verzameld, staan er 2 paardenkarretjes te wachten. We zitten er nog niet in of het water komt met bakken uit de lucht. Na een woeste rit van 10 minuten komen we het bos uit. Zeik en zeik nat, maar wel blij dat we niet uit het bakkie zijn gevallen. We stappen druipend uit bij een afdakje, waar we kunnen schuilen. Er wordt druk heen en weer gebeld en na verloop van tijd verschijnt ons vervoersmiddel voor het vervolg van de rit. En weer is het een restauratie object. Maar dan met een lekke voorband. Dus....bandje wisselen en we kunnen weer door. Als er al sprake van een weg is zit die vol met gaten. Maar onze chauffeur kent ze allemaal op zijn duimpje en al zigzaggend houdt hij er, zodra dat kan, flink de vaart in. Wij zitten voorin. Beetje krap, maar een prima plek. Als het weer eens regent, krijgen we natte benen en omdat de ramen er niet meer zijn houden we het aan de zijkant ook niet droog. Wat een ervaring! Onderweg stoppen we voor een fotomomentje en ik maak er een plaspauze van, er is een banjo. Eerst naar beneden geglibberd, naar een houten hokje, binnen een paar schotten (zonder deur) met daar tussen een plank met rond gat en houten deksel. Daaronder niets. Een foto waard! Ook nu zien we overal de verwoestende kracht van de vele orkanen die dit gebied steeds weer treffen. De baaitjes liggen vol met rotzooi en palmbomen missen hun kroon of liggen plat. Dan verandert het landschap, het wordt vlakker. Onze chauffeur houdt een race met een vriendje, dood eng! En we stoppen bij een kraampje naast een spoorlijntje. En ja hoor daar komt een wagonnetje vol mensen voorbij. Trouwens alles waar mensen in kunnen zit, of staat bom vol. Overal langs de weg staan mensen te wachten op vervoer. Vrachtwagens zijn omgebouwd en ook karretjes achter tractors zitten vol mensen. Dus wat klagen wij toch? Plotseling pijpleidingen langs de weg. Industrie...het blijkt een nikkelmijn te zijn. De wijde omgeving is vervuild. We rijden Moa in, wat een vieze troosteloze plaats. Onze “jeep” stopt bij het busstationnetje en onze bagage wordt verplaatst. Weer zo’n museumstuk. Het laatste stuk is de weg beter en om half 3 komen we aan in Holguin. Villa Janeth is onze Casa voor 2 nachten. We verkennen de stad en eten heerlijk bij Restaurant 1910, staat in de LP, prima! Vandaag hebben we besloten om naar Guardalavaca te gaan, een hotel aan het strand, met zwembad, lekker decadent. 4 dagen rust, ook heerlijk.
Als er weer wat te melden is, dan horen jullie dat!
Groetjes, Wim en Jenny.
-
15 Februari 2018 - 20:25
Loek M, :
Jenny en Wim, jullie hebben toch weer heel wat meegemaakt zeg. Maar toch wel een hele belevenis, ja jullie zijn aan de goden overgeleverd, maar je moet maar denken, de chauffeur wil ook heelhuids thuis komen hoop je dan maar. Weer een wat meegemaakt, jullie raken er al aan gewend.
Nu ff een beetje bijkomen en lekker wandelen. veel plezier. -
15 Februari 2018 - 20:56
Martijn De Gier:
Hoi hoi.
Wat een avontuur was dit weer.
Hoop dat de zon gaat schijnen aan het strand en ven lekker genieten van de luxe.
Groetjes Martijn -
16 Februari 2018 - 10:16
Lex De Beer:
Die weg was al slecht, en in Guardalavaca toch niet in dat grote complex met vreetschuur??
Maar als het zonnetje schijnt en de biertjes zijn koud is het al gauw goed. Veel plezier verder.
Greetz. -
16 Februari 2018 - 16:08
Wim En Margriet:
Hallo globetrotters, wat weer een verhaal geniet van jullie vrije dagen want je weetniet wat jullie nog meer te wachten staat ☺☺veel plezier . -
16 Februari 2018 - 17:06
Mart En Cobi:
Ondanks alle toestanden zullen jullie toch wel genieten denk ik.wat hebben wij het dan goed hier in ons kikkerlandje vergeleken met het communistische Cuba,wat een beetje aan het opkrabbelen is.Nog een fijne reis verder met hopend hele autoos en bussen. -
16 Februari 2018 - 19:52
Riet Kramer:
Wat een avontuur, ik geniet van jullie verhalen.
Zie al weer naar de volgende uit, veel plezier!
Groetjes Riet. -
17 Februari 2018 - 08:06
Lia Van Gulik:
Wat genieten we weer van jullie verslagen en foto's! Nog heel veel plezier
dikke kus Lia
-
19 Februari 2018 - 17:37
Karin:
Hahaha wat is dat toch altijd met dat banden wisselen op vakantie! Fantastisch. Hopen op n beetje zon. Wel zo lekker bij n strandje xx -
20 Februari 2018 - 19:29
Piet:
Hoi Wim en Jenny,
wat een prachtige reis maken jullie in Cuba en wat hebben jullie al veel gezien en meegemaakt!
Heel veel plezier nog, geniet ervan!
Groet,
Piet
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
