van Vientiane tot Don Khon

Vientiane tot Don Khon.

Hallo allemaal.

Eindelijk weer een verslag, de reden dat het zolang op zich heeft laten wachten is niet te wijten aan een gebrek aan reiservaringen, maar aan de slechte internetverbinding in het zuiden van Laos. Het laatste verslag werd verstuurd uit Vang Vieng.

Om 10 uur verlaten we Vang Vieng in een minibusje richting Vientiane, er worden twee kleine jongens met bagage door hun moeder in het busje gezet, één (lokale) passagier heeft een staanplaats en het busje is helemaal gevuld, tassen op het dak en de rit kan beginnen. De jongentjes hebben het slecht, zo wagenziek. Wij en ook de andere passagiers zorgen voor plastic tasjes en tissues, zo zielig. Twee keer wordt er gestopt, plaspauze en lunch en dan worden we om half 3 bij Lao National Culture Hall af gezet. Prima plek zo in het centrum. We lopen een paar straten door en besluiten eerst iets te gaan drinken. Bij Le Bennetton vinden we een lekker plekje op een terras en naast ons zitten 3 meisjes uit Eindhoven. Ze zitten 5 dagen vast, omdat de visums voor Vietnam geregeld moesten worden, maar vanavond om 5 uur vertrekken ze naar Hanoi -Vietnam, 24 uur met de bus! Zij passen op onze rugzakken terwijl wij op zoek gaan naar een slaapplek en dat valt nog niet eens mee, overal bordjes FULL op de deur. En toch vinden we weer een prima plek voor 2 nachten. Babbelen nog wat met de meisjes en genieten van een lekkere lunch. Vientiane is een prima stad voor één dag, langer hoeft niet, dat hadden de meisjes al bevestigd. Wij hebben de stad rond gewandeld, langs het paleis, de vele Wat’s, de markets en de night market. Gezellige terrasjes genoeg en lekker eten. We vertrekken Woensdag om 12 uur met een tuk naar het busstation waar de VIP bus om 1 uur vertrekt. We zitten prima boven in de bus die niet vol is, maar dat duurt niet lang, overal worden mensen opgepikt inclusief zakken rijst en zo. Alle stoelen zijn bezet en onder in de bus, ligt het vol zakken en dozen, incl. een zak waar de koppen van 2 levende kalkoenen uitsteken. En ook daar zitten nu mensen. De rit duurt 6 uur en er wordt niet gestopt. Dus noodgedwongen gebruik maken van het toilet, dacht ik…..Maar de deur kan niet meer open door alle zakken die er voor liggen. Met veel gesjor wordt de deur vrijgemaakt en ik heb al spijt als de deur open gaat, wat een stank, maar ja ik heb weinig keus, nog 3 uur te gaan zonder stops…..Deze rit is saai en duurt daardoor erg lang, maar om 7 uur zijn we in Thakhek. Wel weer 3 km buiten de plaats, maar met een tuk komen we in het centrum langs de Mekong. We gaan samen met een stel opzoek naar een slaapplek, vinden er één, maar dat houdt niet over, toch gebleven voor 1 nacht, we zijn moe, zoeken een restaurantje op en gaan na het eten lekker vroeg naar bed. Als de zon schijnt is alles anders, we vinden een prima kamer in Mekong Hotel en wandelen de plaats door naar de toeristen inf., helaas is die gesloten. Dan besluiten we om bustickets te kopen om naar Pakse te gaan, een aircon bus, die alleen op een paar busstations zal stoppen, was ons verteld. Ooit zal het wel een luxe bus geweest zijn, maar dat was voor de oorlog, ha ha. Wel zitten we voor in de bus en omdat de (vreselijke) chauffeur een kettingroker is staat het raam regelmatig open. Verder is het een drama, we stoppen veelvuldig om mensen en vracht mee te nemen en op het eerste busstation staan we een uur stil. We vermaken ons met de vele vrouwtjes die eten verkopen, stokken met geplette kippen en ook eieren op een stok. Leuk om te zien, maar wij slaan even over. Lekker op tijd naderen we Pakse en ook deze keer worden we buiten de stad uitgeladen, dat is een nare gewoonte, maar we hebben geen keuze, de rugzakken van alle buitenlanders worden op straat gegooid en de bus rijdt met alleen locals verder, de stad in. Een hoop gemopper dus, maar we stappen in de tuk tuks die klaar staan en komen zo in Pakse. We blijven één nacht en vertrekken de volgende dag naar Don Khong, de grootste van de 4000 eilandjes in de Mekong. De meeste eilandjes zijn niet meer dan een plukje bomen in het water, maar er zijn er een paar bewoond. Ons minibusje stopt bij de bootjes die de oversteek verzorgen en wij blijken als enigen uit te stappen, de rest gaat door. En terecht, want we hebben een goede kamer, er zijn een paar restaurantjes maar verder is er niet veel te beleven. We huren 2 fietsen en rijden de kleine loup over het eiland, het is droge tijd, dat is duidelijk, maar wel leuk om langs de stoffige wegen tussen de koeien, geiten en waterbuffels te fietsen. We vallen op, en worden steeds begroet met Sabaidee!!! We drinken iets en fietsen terug. s’Avonds wordt het gezellig druk op de terrassen aan het water want er zijn een paar groepen gearriveerd. De chicken curry is overheerlijk. De volgende dag vertrekken we om half 9 met een longtail bootje naar één van de twee meer toeristische eilandjes, Don Khon. Twee uur duurt de tocht tussen de eilandjes door, we passeren een paar stroomversnellingen en zien leuke dorpen en veel waterbuffels aan ons voorbij gaan, prachtig! Eerst doen we Don Det (de kleinste van de twee) aan, twee mensen gaan van boord en wij varen nog een klein stukje door naar ons eilandje. We hebben een hut aan het water gevonden met alles er op en er aan, twee ligstoelen en een hangmat op onze waranda, zo lekker. En dat voor 18 euro….We zitten in het “toeristische” centrum van het dorpje, maar als we even aan de wandel gaan is er van toeristen weinig meer te merken. Ook hier zijn weer een aantal leuke terrasjes, dus eten en drinken volop en lekker. De avond brengen we door met een Engels stel en genieten van een prachtige zonsondergang. Overal zijn fietsen te huur en ook wij stappen de volgende dag op de fiets ( 10.000 kip per dag = 1 euro), wat een prachtige tocht over hobbelige stofweggetjes door kleine vissersdorpjes, waar we steeds door de kinderen worden toegeroepen. We vonden de kleine waterval na wat zoeken, lopen over de wankele hangbruggetjes en genieten van deze prachtige waterval. Er stroomt zoveel water door, dat kan ook niet anders, stroomopwaarts kan de Mekong soms 10 tot 14 KM!!!! breed zijn en hier perst hij zich tussen de rotsen langs de eilandjes, het is nu droge tijd, wat zal het hier spoken in het natte seizoen! Ook de grote waterval is prachtig, zoveel moois op een klein eiland, waar vind je dat??? Met een brug wordt Don Khon met Don Det verbonden, in 1868 is er een spoorlijn gemaakt van het noorden van Don Det naar het zuiden van Don Khon, vandaar de brug. Nieuwsgierig als we zijn nemen we ook daar een kijkje, weer op onze zuurstok-roze fietsen. Een mooie rit over een mooi eiland, tussen de koeien door en genietend van de vele waterbuffels in en langs de rivier. maar onze voorkeur gaat toch uit naar Don Khon. Wat een sprookje! Voor onze hut spelen de dorpskinderen onbevangen in hun blote billetjes in het water, een oude kokosnoot wordt als drijver gebruikt. Een vrouw doet haar was in de rivier en regelmatig baden de dorpsbewoners zich in de rivier, niemand let op ons. Er legt een boot aan met een berg zand er in. 2 kruiwagens worden naast onze hut gezet en de mannen vullen emmers met zand, zetten die op hun schouder en lopen over een houten plankje naar de kruiwagens. Wat een klus. Dan gaat het even mis, de hele nacht is de wc-pot mijn beste vriend, vervolgens slaap ik 36 uur, om daarna weer zo goed als nieuw aan de volgende mooie dag te beginnen. Ook Wim heeft er een veeg van mee gekregen, tja kan gebeuren…..Als we na 5 dagen zo ongeveer alles op de eilanden hebben gezien wordt het tijd om afscheid te nemen van dit heerlijke oord. We boeken een bus ticket naar Ubon (Thailand). Half 11 worden we met een boot opgepikt en via Don Det varen we naar het vasteland, waar we weer met beide bene op de grond komen te staan, weg met de rust CHAOS! Zoveel back packers die allemaal in de juiste bus, met de juiste bestemming een plek moeten krijgen. Wij zitten meteen in de goede bus, alleen zijn er meer mensen dan zitplaatsen, 4 mensen er weer uit en we kunnen rijden. In Pakse stappen we over in een andere bus, met het stuur aan de rechter kant, want hiermee gaan we de grens over. In Laos wordt rechts gereden en in Thailand links. Probleemloos passeren we de grens en in Ubon vinden we een prima kamer in Phadaeng Mansion Hotel. En daar stopt ons verslag.
We willen naar het zuiden om nog even van zon en zee te genieten, daarover later meer.

Groeten uit Thailand Wim en Jenny