Mai Chau
Door: Jenny
Blijf op de hoogte en volg Wim en Jenny
19 Maart 2013 | Vietnam, Mai Châu
3 Mai Chau.
Hallo allemaal, Wat zijn we uit!!!!
Zondagavond om half 6 komen we bij het busstation in Sa Pa aan, rugzakken onder in de bus en als eersten naar binnen. Wel een beetje benauwd, we wurmen ons door het smalle gangpad heen, met aan beide kanten twee hoog twee slaapstoelen/bedden. Onze plek blijkt helemaal achterin te zijn. Dat is boffen, want wij hebben geen onder buren en onze bedden zijn iets breder omdat het gangpad niet doorloopt. We krijgen twee aardige Duitse jongens als buren. Het is vermakelijk om te zien hoe de bus onder veel gemopper en gepruttel uiteindelijk volloopt. (De leeftijd van reizigers lag tussen de 20 en 30….)De stoelen zouden helemaal plat en in de zitstand moeten kunnen worden gezet. Nou dat was lang geleden misschien zo, de één kreeg de leuning niet omhoog en de ander ging niet omlaag. Wij konden alleen vlak liggen. De Israëlische meisjes aan ons voeteneinde hadden de variant die niet omhoog en omlaag wilde blijven staan. Dikke pret! Zij hielden de leuning in bedwang door er op hun buik op te gaan liggen, met als gevolg dat we heel gezellig met z’n zessen reiservaringen hebben uitgewisseld. De dames gingen ook nog naar Nepal, gesprekstof genoeg dus. In de bus was een vrouw die alles regelde, zij sprak Engels en vertelde dat aan rand van Hanoi iedereen in een minibusje over moest stappen die hun dan naar het centrum zou brengen. Wij zouden bij de bus naar Mai Chau worden afgezet. Ze reed niet mee met de bus. Prima ervaring trouwens, zelfs nog redelijk geslapen. Toen om hals 6 s’morgens iedereen in de minibus was gestapt en wij als enige over waren gebleven, wisten de chauffeurs niet wat ze met ons moesten, praat lastig als Vietnamees het enige is wat ze spreken. Het vrouwtje werd uit bed gebeld en nadat de telefoon een keer of 3 was rond gegaan werden we met een andere bus naar het juiste busstation gebracht. Net nog even tijd om te plassen en daar gingen we weer. Eerst overal klanten ophalen, maar uiteindelijk waren we op weg naar Mai Chau. We waren overgeleverd aan een gestoorde chauffeur, hij reed als een gek, maar als er een potentiële klant werd gespot ging hij vol in de remmen. Het busje werd steeds voller, pakketten werden onderweg opgehaald, waaronder een kast en mensen die balen rijst, manden eieren balen kleding enz. mee naar binnen namen. Maar wij zaten prima. Na een tijdje werd het landschap erg mooi, rijstvelden onderaan vreemd gevormde bergen. (Karst gebergte) Zo komen we om 10 uur aan in Mai Chau, met een brommertje rijden we naar een klein dorpje tussen de rijstvelden. We vinden onderdak in Guesthouse nr. 1. Een traditioneel huis op palen in Thaise stijl. De bovenverdieping heeft 3 grote kale ruimtes, dat is onze slaapkamer. Matje op de grond klamboe er boven en dat was het. Wel erg leuk. We wandelen door het dorp dat bijna uitgestorven is. Overal hangen sjaals en ander weefwerk te koop, maar niemand die ze wil verkopen. Waarschijnlijk zijn de meesten aan het werk op de rijstvelden, of zouden ze slapen? Wel heel bijzonder die huizen, overal hangen zangvogels in kleine kooitjes, zo’n vrolijk gehoor. We gaan ergens zitten en ja hoor we scoren een biertje, maar het is even zoeken als we willen afrekenen, bij de buren vinden we ons vrouwtje. Het is hier zo heerlijk rustig. Onze gastvrouw laat zich de hele dag niet zien, maar om een uur of 7 gaat ze voor ons koken. (huur kamer incl. eten) We krijgen rijst, kip, iets dat lijkt op spek met zwoerd, opgerolde omelet met groenten en boontjes. De kip en de spek krijgen we echt niet weg, maar de rest smaakt goed. De mensen zijn erg teruggetrokken en contact krijgen we nauwelijks, het grootste probleem hierbij is de taal en dat is jammer. We besluiten om het bij één nachtje te laten. We slapen prima en om 8 uur worden we door de bus persoonlijk opgehaald en hebben deze keer een prima rit terug naar Hanoi. Hier blijven we één nacht, want morgen gaan we voor 3 dagen naar Halong Bay, dat mogen we niet missen en hebben er dan ook erg veel zin in. Jullie horen hoe deze ervaring was in het volgende verslag.
Groetjes Wim en Jenny.
Hallo allemaal, Wat zijn we uit!!!!
Zondagavond om half 6 komen we bij het busstation in Sa Pa aan, rugzakken onder in de bus en als eersten naar binnen. Wel een beetje benauwd, we wurmen ons door het smalle gangpad heen, met aan beide kanten twee hoog twee slaapstoelen/bedden. Onze plek blijkt helemaal achterin te zijn. Dat is boffen, want wij hebben geen onder buren en onze bedden zijn iets breder omdat het gangpad niet doorloopt. We krijgen twee aardige Duitse jongens als buren. Het is vermakelijk om te zien hoe de bus onder veel gemopper en gepruttel uiteindelijk volloopt. (De leeftijd van reizigers lag tussen de 20 en 30….)De stoelen zouden helemaal plat en in de zitstand moeten kunnen worden gezet. Nou dat was lang geleden misschien zo, de één kreeg de leuning niet omhoog en de ander ging niet omlaag. Wij konden alleen vlak liggen. De Israëlische meisjes aan ons voeteneinde hadden de variant die niet omhoog en omlaag wilde blijven staan. Dikke pret! Zij hielden de leuning in bedwang door er op hun buik op te gaan liggen, met als gevolg dat we heel gezellig met z’n zessen reiservaringen hebben uitgewisseld. De dames gingen ook nog naar Nepal, gesprekstof genoeg dus. In de bus was een vrouw die alles regelde, zij sprak Engels en vertelde dat aan rand van Hanoi iedereen in een minibusje over moest stappen die hun dan naar het centrum zou brengen. Wij zouden bij de bus naar Mai Chau worden afgezet. Ze reed niet mee met de bus. Prima ervaring trouwens, zelfs nog redelijk geslapen. Toen om hals 6 s’morgens iedereen in de minibus was gestapt en wij als enige over waren gebleven, wisten de chauffeurs niet wat ze met ons moesten, praat lastig als Vietnamees het enige is wat ze spreken. Het vrouwtje werd uit bed gebeld en nadat de telefoon een keer of 3 was rond gegaan werden we met een andere bus naar het juiste busstation gebracht. Net nog even tijd om te plassen en daar gingen we weer. Eerst overal klanten ophalen, maar uiteindelijk waren we op weg naar Mai Chau. We waren overgeleverd aan een gestoorde chauffeur, hij reed als een gek, maar als er een potentiële klant werd gespot ging hij vol in de remmen. Het busje werd steeds voller, pakketten werden onderweg opgehaald, waaronder een kast en mensen die balen rijst, manden eieren balen kleding enz. mee naar binnen namen. Maar wij zaten prima. Na een tijdje werd het landschap erg mooi, rijstvelden onderaan vreemd gevormde bergen. (Karst gebergte) Zo komen we om 10 uur aan in Mai Chau, met een brommertje rijden we naar een klein dorpje tussen de rijstvelden. We vinden onderdak in Guesthouse nr. 1. Een traditioneel huis op palen in Thaise stijl. De bovenverdieping heeft 3 grote kale ruimtes, dat is onze slaapkamer. Matje op de grond klamboe er boven en dat was het. Wel erg leuk. We wandelen door het dorp dat bijna uitgestorven is. Overal hangen sjaals en ander weefwerk te koop, maar niemand die ze wil verkopen. Waarschijnlijk zijn de meesten aan het werk op de rijstvelden, of zouden ze slapen? Wel heel bijzonder die huizen, overal hangen zangvogels in kleine kooitjes, zo’n vrolijk gehoor. We gaan ergens zitten en ja hoor we scoren een biertje, maar het is even zoeken als we willen afrekenen, bij de buren vinden we ons vrouwtje. Het is hier zo heerlijk rustig. Onze gastvrouw laat zich de hele dag niet zien, maar om een uur of 7 gaat ze voor ons koken. (huur kamer incl. eten) We krijgen rijst, kip, iets dat lijkt op spek met zwoerd, opgerolde omelet met groenten en boontjes. De kip en de spek krijgen we echt niet weg, maar de rest smaakt goed. De mensen zijn erg teruggetrokken en contact krijgen we nauwelijks, het grootste probleem hierbij is de taal en dat is jammer. We besluiten om het bij één nachtje te laten. We slapen prima en om 8 uur worden we door de bus persoonlijk opgehaald en hebben deze keer een prima rit terug naar Hanoi. Hier blijven we één nacht, want morgen gaan we voor 3 dagen naar Halong Bay, dat mogen we niet missen en hebben er dan ook erg veel zin in. Jullie horen hoe deze ervaring was in het volgende verslag.
Groetjes Wim en Jenny.
-
19 Maart 2013 - 12:10
Jan Van Deijzen:
Hi levensgenieters.
Toch heel wat avontuurlijker dan de bussen van Bakker Wormerveer!
groet,
Jan en Ilona
-
19 Maart 2013 - 13:24
Carissa:
Nou nou, jullie zitten wel veel in de bus! Heel veel plezier verder! -
19 Maart 2013 - 15:18
Jacqueline:
Jullie beleven alweer een hoop. geweldig die foto van in de bus. Veel plezier op jullie volgende avontuur! -
19 Maart 2013 - 16:06
Wim En Jenny Pels:
klopt Carissa, daarom gaan we morgen 3 dagen varen, ha ha!
groetjes Wim en Jenny
-
19 Maart 2013 - 17:10
Truus Klein:
Hoy Jenny en Wim, wat een onderneming zeg, veel plezier op het water. Groetjes uit Wormerveer . Truus -
19 Maart 2013 - 17:25
Karin Veken:
Inderdaad erg jammer dat er weinig engels wordt gesproken, maar het ziet er wel
allemaal mooi uit. groetjes uit grijs wormerveer (bleh,tijd voor voorjaar) -
19 Maart 2013 - 17:59
Gre En Wim:
Goh! wat ben ik jaloers op jullie leuk die dorpjes met een mooi guesthouse en dan dat lekkere dikke matras.
die busreis is ook een aparte belevenis geniet nu maar van het mooie karstgebergte.
groetjes gre en wim -
19 Maart 2013 - 19:42
Joke Nol:
hoi wim en jenny, het is hier weer genieten van je verhaal,. geweldig, veel plezier nog, groetjes joke -
19 Maart 2013 - 20:45
Nel Dekker:
Ziet er weer geweldig uit, prachtige foto's , ik blijf jullie met veel plezier volgen.
Geniet er van.
Groetjes Nel Dekker -
20 Maart 2013 - 23:08
Wim Em Margriet:
Wat weer een leuk verslag, leuk dat jullie dit met meerdere willen delen.
We wachten weer vol spanning op de volgende, geniet maar lekker van de mooie plekjes die jullie gaan zien.
Gr. W en M
-
20 Maart 2013 - 23:13
Willem En Margriet:
Yes the picture of the fruits on the tree are figs.
Heb effe op google plaatjes gekeken en het kan volgens mij niet missen. Vijgen.
Grutjes van Willem -
20 Maart 2013 - 23:16
Willem En Margiet:
Vijg is in het Vietnamees HINH. Altijd makkelijk om te weten -
21 Maart 2013 - 07:17
Trees Schulze-Roozenburg:
Wat leuk Wim en Jenny, dat jullie het zo naar de zin hebben. De ene dag wat meer als de ander maar iedere dag is er wel een nieuwe belevenis.
Wij (genieten hier ook hoor) in de kou.
Ben benieuwd naar jullie belevenis in Halong Bay.
Groetjes vanuit het koude wormerveer. Jack en Trees. -
22 Maart 2013 - 20:17
Loek Maass:
Wim en Jenny, jullie beleven alweer een hoop, maar jullie zijn wel e.a gewend en draaien daar je hand niet voor om. Dat jullie plezier hebben en mooie belevenissen mee maken is toch wel heel belangrijk.
Wij genieten in ieder geval van jullie avonturen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
